วันพฤหัสบดีที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ในใจเรา



ตอนที่ 4
ทางด้านงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้าที่โรงแรมหรูใจกลางเมือง รติ รองประธานบริษัท
กล่าวขอบคุณลูกค้าบนเวที จากนั้นก็เดินลงมาพูดคุยกับคุณกำพล ลูกค้าคนสำคัญ
“ มีอะไรขาดตกบกพร่อง ก็ขออภัยด้วยนะครับ” รติเอ่ยอย่างสุภาพ
“โธ่ เรามันคนกันเอง แล้วอีกอย่าง งานวันนี้ก็ดีมากๆครับ คุณรติ”
“ขอบคุณครับ” รติพูดพลางเหลือบไปทางผู้ช่วยสาวสวยของคุณกำพล
“สวัสดีครับ คุณเพลิงเพชร”
“สวัสดีค่ะ” เพลิงเพชรเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“งานวันนี้คุณรติจัดได้อย่างยิ่งใหญ่ สมกับเป็นนักธุรกิจอันดับต้นๆเลยนะคะ”
“ขอบคุณครับ” จากนั้นรติก็ขอเดินแยกออกไปทักทายคนอื่นๆก่อน
เพลิงเพชรจับตามองรติตลอด พลางคิดว่าจะต้องหาวิธีใกล้ชิดรติให้ได้

หลังเลิกงาน บริเวณลานจอดรถ เพลิงเพชรกำลังรอเป้าหมายของเธออยู่
เหลือบเห็นรติออกมาจากงานกำลังเดินตรงไปที่รถ
เธอก็แกล้งเดินเซไปชนกับรติ
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” เธอทำเป็นจับขมับแล้วจะล้มลง
“อ้าว คุณเพลิงเพชร เป็นอะไรครับ” รติมีสีหน้าตกใจ
“ คือฉัน รู้สึกปวดหัว มึนๆน่ะค่ะ” เพลิงเพชรเสแสร้งได้เนียนสุดๆ
“ไปโรงพยาบาลดีมั้ยครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”
“แล้วนี่คุณ มายังไงครับ
คงไม่ได้มากับคุณกำพล ผมเห็นเขากลับไปตั้งนานแล้ว”
“คือฉัน ให้เพื่อนมาส่งค่ะ แต่ตอนนี้ติดต่อเพื่อนไม่ได้เลย
สงสัยมือถือเพื่อนแบตจะหมดค่ะ”
“เออ เอางี้ดีกว่าเดี๋ยวผมไปส่งดีกว่า ถ้าให้คุณกลับเองคงไม่ปลอดภัย”
รติเสนอไมตรีให้ ซึ่งก็เข้าล็อคของเพลิงเพชร
“ขอบคุณนะคะ”
“เดี๋ยวผมช่วยพยุงครับ” เพลิงเพชรลอบแอบยิ้ม
เมื่อขับรถมาถึงที่บ้านของเพลิงเพชร
“หลังนี้หรือครับ บ้านคุณดูน่าอยู่ดีนะครับ”
รติมองบ้านสวนที่ดูสงบ
“ค่ะ น่าอยู่ แต่มันจะน่าอยู่กว่านี้ ถ้าหากมีพ่อ แม่ และก็ฉัน”
เพลิงเพชรพูดอย่างขมขื่น
“หมายความว่าไงครับ” รติสงสัย
“แม่ฉันเสียไปแล้วค่ะ ส่วนพ่อก็ทิ้งแม่ไปตั้งแต่รู้ว่ามีฉัน
แล้วแม่ไม่ยอมทำแท้งตามที่เขาสั่ง”
เพลิงเพชรพูดด้วยเสียงเศร้าแต่แววตามีรอยเกลียดชัง
“ผมเสียใจด้วยนะครับ” รติแสดงความเห็นใจ
“ค่ะ คุณรติจะเข้าไปในบ้านมั้ยคะ” เพลิงเพชรเปลี่ยนเรื่อง
“ไม่ดีกว่าครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมว่าคุณเข้าบ้านเถอะครับ”
“ขอบคุณมากนะคะ ที่มาส่ง”
“ครับ” จากนั้นเพลิงเพชรก็ลงจากรถเดินเข้าบ้านส่วนรติขับก็ขับรถออกไป
เพลิงเพชรเหลียวกลับมามองพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
“คุณนั่นแหล่ะ! คือเครื่องมือที่จะให้ฉันได้แก้แค้นพวกวัชระ”

…………………………………………………..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น