ในใจเรา

ตอนที่ 24

ต่างฝ่ายต่างรู้สึกแปลกใจ ที่ไม่คิดว่าจะบังเอิญมาพบกันที่นี่ และนั่นก็ทำให้พินิจนัยแอบดีใจลึกๆ ส่วนศรารันก็รู้สึกไม่ต่างกัน แต่ก็วางฟอร์มทำเป็นเฉยๆ
“ คุณมาทำอะไรที่นี่” ศรารันเอ่ยถามอย่างแปลกใจ
“ ก็นี่เป็นงานแต่งงาน คุณคิดว่าผมมาหาหมอหรือครับ” พินิจนัยได้ทีจึงกวนใส่ ศรารันจึงโมโหเล็กน้อย
“ ตลกเกินไปมั้ง! ฉันถามคุณดีๆนะ” พินิจนัยยิ้มกวนๆ
“ ผมแค่ล้อเล่นน่า ซีเรียสไปได้….. ผมเป็นเพื่อนกับไอ้ตรี เจ้าบ่าวของงานครับ”
“ เหรอ ฉันเองก็สนิทกับเจ้าสาว ว่าแต่คุณเถอะ ขึ้นมากรุงเทพ เพื่องานนี้โดยเฉพาะเหรอ” ศรารันถาม
“ เปล่าหรอกครับ ผมมาทำธุระ เกี่ยวกับธุรกิจด้วย คงต้องอยู่ที่นี่สักพักหนึ่ง”
“แล้วคุณ พักที่ไหนล่ะ”
“ผมมีคอนโด อยู่ที่นี่ ทำไมเหรอครับ คุณจะชวนผมไปพักที่บ้านคุณหรืองัยครับ” พินิจนัยแกล้งหยอก ศรารันทำหน้าเอือมระอา
“ บ้าหรือเปล่า ติงต๊องเกินไปและ!” แม้ว่าจะพูดจากันแบบนี้ แต่ภายในใจความรู้สึกของทั้งคู่รู้สึกยินดี ที่ได้มาพูดจาและพบหน้ากันอีก

ตอนนี้รติพูดคุยอยู่กับเพื่อน เนื่องจากเพลิงเพชรขอไปเข้าห้องน้ำ รติกวาดสายตามองหาศรารันอยู่ตลอดเพื่อหาโอกาสที่จะพูดคุยกับเธอ เมื่อเห็นเธอพูดคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง จึงขอตัวเพื่อนๆ แล้วเดินตรงเข้าไปที่ศรารัน
“ ขอโทษนะครับ ที่มาขัดจังหวะ ศรา พี่มีเรื่องจะขอพูดด้วย” รติเอ่ยขึ้น มองมาที่ทั้งสอง พินิจนัยสังเกตเห็นที่แววตาของศรารัน รับรู้ได้เลยว่า ผู้ชายคนนี้ มีผลต่อความรู้สึกของศรารัน เพราะเธอไม่ยอมมองหน้าชายคนนี้เลย พินิจนัยจึงขอตัว
“ เชิญ ตามสบายครับ” เมื่อพินิจนัยเดินออกไปแล้ว รติก็เอ่ยขึ้น
“ ศรา …….. พี่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี พี่รู้ว่าสิ่งที่พี่ทำลงไป มันทำให้ศราเสียใจมาก ศราจะด่าว่า พี่ยังงัยก็ได้ แต่พี่อยากจะขอโทษศรา กับสิ่งที่พี่ได้ทำลงไป พี่เสียใจจริงๆ” รติพูด แต่ศรายังไม่ยอมมองหน้าเขา
“ พี่ไม่อยากเห็ศรา เมินเฉยกับพี่แบบนี้เลย เรากับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย แม้ว่าจะในฐานะพี่น้องก็ได้” รติพูด ศรารันหันมาสบตาเขา
“ เราไม่ต้องเป็นอะไรกันเลย มันจะดีกว่าค่ะ ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกัน เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราทั้งสองคนค่ะ แต่ถ้าพี่รติ อยากจะให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมล่ะก็ พี่ก็เลิกยุ่งกับเพลิงเพชรสิค่ะ พี่รติทำได้มั้ยล่ะ” ศรารันพูดอย่างถือตัว เมื่อเห็นรตินิ่ง เธอก็เบะปาก จะเดินไป แต่รติพูดขึ้น
“ ถ้าพี่เลิกยุ่งกับเพลิงเพชร เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่าครับ” ศรารันชะงัก เธอไม่คิดว่ารติจะพูดประโยคนี้ออกมา ที่เธอพูดไปแบบนั้น เพราะคิดว่ารติคงไม่ยอมเลิกกับเพลิงเพชร จึงหาข้ออ้าง ไม่ให้รติมายุ่งกับเธอ
“หมายความว่ายังงัยคะ” ศรารันถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ พี่รู้ว่า พี่เป็นคนไม่เอาไหน โลเลในความรัก แต่ตอนนี้ พี่มั่นใจแล้ว ว่าคนที่พี่รักคือศรา ส่วนกับเพลิงเพชร มันเป็นเพียงความหลงชั่วคราวเท่านั้น” รติพูด ศรารันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองด้วยซ้ำ ว่าผู้ชายตรงหน้าเธอนี่หรือ คือคนที่เธอเคยรักอย่างมากที่สุด
“ ศราว่า ถ้าพี่เป็นคนที่โลเลในเรื่องความรักมากล่ะก็ พี่ก็ไม่ควรจะมีความรักหรอกค่ะ เพรามันจะทำให้คนที่รักพี่ เสียใจมาก” ศรารันพูดแค่นั้นก็เดินไป ปล่อยให้รติมองตาม พร้อมกับความรู้สึกเสียใจ

ทางฝ่ายพินิจนัยก็กำลังคิดหนักเรื่องศรารันกับผู้ชายคนนั้น
สองคนนั้นเป็นอะไรกันหรือเปล่าวะ ขณะที่ เขาคิดอยู่ ก็ได้ยินเสียงสาวๆ สองสามคนกำลังเม้าส์ถึงสิ่งที่เขาอยากรู้อยู่พอดี
“ นี่เธอ เห็นมั้ย เมื่อกี้นี้นะ ฉันเห็นคุณรติพูดคุยกับอดีตว่าที่เจ้าสาวด้วยนะยะ สงสัยจะรำลึกความหลังกันมั้ง”
“ โอ้ยยย จะรำลึกอะไรกันยะ เป็นฉันนะไม่ยอมพูดด้วยหรอก ผู้ชายอะไร! ตัวเองจะแต่งงานกับผู้หญิงที่คบกันมาตั้งนานอยู่แล้ว สุดท้ายก็ไปคว้าเอาพี่สาวต่างแม่ที่ไม่ถูกกัน ของว่าที่เจ้าสาวตัวเอง จนทำให้ต้องพยายามฆ่าตัวตาย ดีนะที่รอดมาได้ นี่ก็หายไปเป็นเดือน นึกว่าเป็นบ้าไปรักษาตัวที่ไหน ที่ไหนได้กลับมาคราวนี้ สวยสง่า เหมือนเมื่อก่อนเลย สงสัยทำใจได้แล้วมั้ง”
“ ใครจะไปรู้ คราวนี้อาจจะมีศึก ชิงชายกลับคืนมาก็ได้ แหม พูดแล้วก็สนุกปากจริงๆเลย” พวกที่เม้าส์ พูดแล้วก็หัวเราะกันไป พินิจนัยได้ยิน ความจริงเขาแค่ทราบว่าศรารันถูกผู้ชายที่จะแต่งงานด้วยทิ้งเธอไป คบกับคนอื่น แต่ไม่รู้ว่ามือที่สามจะเป็นพี่สาวต่างมารดา แล้วผู้ชายที่พูดคุยกับเธอเมื่อกี้ ก็คงเป็นผู้ชายที่ศรารันรักมาก เขาคิด แล้วรู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก เขาเดินออกมาจากตัวงานกะว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ด้วยความที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหม่อลอยคิดอะไรอยู่ ทำให้เดินชนกับหญิงสาวอีกคนหนึ่ง
“ อุ้ย!” หญิงสาวร้อง
“ เออ ขอโทษครับ!” พินิจนัยตกใจ รีบประคองหญิงสาวที่เกือบพลาดท่าล้ม เมื่อทั้งสองตาประสานกัน ต่างฝ่ายต่างยิ้มออกมา
“นัย!”
“เพชร” ทั้งสองเรียกชื่ออย่างพร้อมกัน
…………………………………….
ทั้งสองมานั่งพูดคุยกันนอกห้องที่จัดงาน เป็นโซฟาตามระเบียงของโรงแรม
“ อ๋อ ที่แท้ งานแต่งที่นัยว่า ก็คืองานนี้นี่เอง ดีใจจริงๆที่ได้พบนัยที่นี่ รู้มั้ยว่าเพชรกำลังเบื่ออยู่พอดีเลย” เพลิงเพชรทำหน้าเบื่อหน่าย
“ เบื่ออะไรล่ะ” พินิจนัยถาม
“ ก็……… ช่างมันเถอะ แล้วนี่นัยจะอยู่อีกนานใช่มั้ย เห็นว่าต้องจัดการเรื่องธุรกิจด้วย” เพลิงเพชรพูดอย่างดีใจ
“ อ๋อ ใช่ คงสักพัก” ระหว่างที่ทั้งคู่พูดคุยกันอยู่ ศรารันที่ออกมาคุยมือถือข้างนอก ก็เหลือบมาเห็น พินิจนัยอยู่กับเพลิงเพชร ดูพูดจาสนิทสนม ศรารันรู้สึกแปลกใจว่าทั้งสองคนรู้จักกันหรือ เธอรู้สึกไม่พอใจ
พูดกับตัวเอง
“ สองคนนี้รู้จักกันเหรอเนี่ย!”