ตอนที่ 15
ศรารันรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น หลังจากได้ใช้บริการที่สปา แต่ก็แค่ร่างกายเท่านั้น ส่วนเรื่องหัวใจ เธอคงต้องใช้เวลาอีกสักพัก มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธออ่านหนังสือพิมพ์หน้าสังคม เจอข่าวรติกับเพลิงเพชรที่สวีตจนออกหน้าออกตา ศรารันปาหนังสือพิมพ์ทิ้ง นิ่มต้องมาเก็บ นิ่มจะคอยรายงานข่าวอาการของศรารัน ให้โยธินกับคุณหญิงดรุณีฟังตลอด
“ตอนนี้ คุณศรา เธอก็เริ่มพูดคุยปกติค่ะ แต่ก็จะมีบางครั้งที่ชอบเงียบ เหม่อลอยบางครั้งค่ะ”นิ่มรายงานทางโทรศัพท์
“ยังไงก็ดูแลหน่อยละกัน แล้วนี่คุณศราทำอะไรอยู่” คุณหญิงถาม
“ออกไปเดินเล่นค่ะ”
“ยังไงก็คอยดูแลคุณศราด้วย”
“ค่ะ” นิ่มวางสาย
ศรารันออกไปเดินเล่นที่ทะเล เห็นคู่รักสวีตกันหวาน จนศรารันต้องเบือนหน้าหนี
“ถึงขนาดทนดูไม่ได้เลยหรือคุณ” พินิจนัยพูดหยอก
“มันเรื่องของฉัน” ศรารันยังเดินต่อ
“ความจริง คุณก็เป็นผู้หญิงหน้าตาพอใช้ได้ ทำไมไม่ลองหาใครสักคนมาดามใจล่ะ” พินิจนัยแกล้งพูด ความจริงศรารันไม่ใช่แค่หน้าตาใช้ได้ แต่เธอสวยมากๆต่างหาก
“นี่คุณ หยุดพูดสักทีได้ไหม ฉันอยากอยู่คนเดียว” ศรารันเริ่มรำคาญ
“ผมจะบอกอะไรให้ เวลาที่คนเราอยู่คนเดียว ก็มักจะคิดฟุ้งซ่าน ทำให้จิตใจเราแย่ไปเอง คนที่ทำร้ายเราจริงๆไม่ใช่ใครหรอก ก็ใจเราเองเนี่ยแหล่ะ” พินิจนัยพูด ศรารันหันมามองหน้า
“คุณเป็นนักจิตวิทยาหรือไง ถึงได้มาสอนฉันเนี่ย”
“ก็ผม มีสปาที่บำบัดจิตใจคน เพราะฉะนั้น เจ้าของก็ต้องมีคำพูดปลอบใจคนบ้างสิครับ”
พินิจนัยพูดยิ้มๆ
“ ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยสิ คุณพินิจนัย” ศรารันหยุดเดิน
“อะไรหรือครับ”
“คุณ มีแฟนหรือยัง” ประโยคนี้ทำเอาพินิจนัยยิ้มแล้วแกล้งแซวศรารัน
“ นั่นไง! ผมว่าแล้ว คุณอยากจะให้ผมมาดามใจคุณใช่มั้ยล่ะ แต่เสียใจด้วยผมไม่ชอบเป็นตัวสำรองของใครนะคุณ” พินิจนัยแกล้งทำเป็นเสียงจริงจัง จนศรารันส่ายหน้า
“ บ้าหรือเปล่าเนี่ย ใครจะให้คุณมาดามใจ ต่อให้ผู้ชายเหลือคุณคนเดียวฉันก็ไม่แลหรอกย่ะ”ศรารันพูดประชด
“อ้าวจะไปรู้เหรอเห็นคุณ ถามแบบนี้ จะให้คิดยังไงล่ะ”
“ ฉันแค่อยากรู้”
“ถึงผมจะหน้าตาดี แต่ก็ยังไม่มีแฟนครับ คุณสบายใจได้” พินิจนัยพูดยิ้มพลางยักคิ้วหรี่ตาให้ ศรารันได้แต่ทำหน้าเอือมระอา แต่ก็แอบยิ้มออกมา
“แล้วเคยมีแฟนมาก่อนมั้ย”
“เคยตอนอนุบาลสอง” ศรารันมองหน้าผู้พูด
“แต่เราก็เลิกกัน เพราะยังเด็กเกินไป” พินิจนัยพูดหน้าซีเรียส ศรารันแอบหัวเราะ
“ขำอะไรคุณ” พินิจนัยถาม
“เปล่า แล้วทำไมตอนนี้ยังไม่มีล่ะ” ศรารันถามต่อ
“ก็ยังไม่เจอใครถูกใจมั้ง” พินิจนัยพูด
“ถ้าคุณมีแฟน แล้วถูกคนอื่นแย่งไป คุณจะทำยังไง”
“ ผมต้องแน่ใจก่อนว่าเขายังรักผมอยู่หรือเปล่า ถ้าเขารักผมอยู่ ผมก็คงทำทุกวิถีทางให้เธออยู่กับผม แต่ถ้าเธอไม่ได้รักผมแล้ว ผมก็คงปล่อยเธอไป” ศรารันเงียบ พินิจนัยพูดต่อ
“ แล้วคุณล่ะ คิดว่าคนที่ทิ้งคุณไป มีค่าพอที่จะให้คุณเสียใจหรือเปล่า” ศรารันอึ้ง มันก็จริงอย่างที่เขาพูด จะมัวไปเสียใจให้กับคนที่ไม่เห็นค่าเราทำไมกัน เขาไม่ได้มารับรู้อะไรด้วยสักหน่อย ทั้งสองเดินเล่นพูดคุยกันไป
“ตอนนี้ คุณศรา เธอก็เริ่มพูดคุยปกติค่ะ แต่ก็จะมีบางครั้งที่ชอบเงียบ เหม่อลอยบางครั้งค่ะ”นิ่มรายงานทางโทรศัพท์
“ยังไงก็ดูแลหน่อยละกัน แล้วนี่คุณศราทำอะไรอยู่” คุณหญิงถาม
“ออกไปเดินเล่นค่ะ”
“ยังไงก็คอยดูแลคุณศราด้วย”
“ค่ะ” นิ่มวางสาย
ศรารันออกไปเดินเล่นที่ทะเล เห็นคู่รักสวีตกันหวาน จนศรารันต้องเบือนหน้าหนี
“ถึงขนาดทนดูไม่ได้เลยหรือคุณ” พินิจนัยพูดหยอก
“มันเรื่องของฉัน” ศรารันยังเดินต่อ
“ความจริง คุณก็เป็นผู้หญิงหน้าตาพอใช้ได้ ทำไมไม่ลองหาใครสักคนมาดามใจล่ะ” พินิจนัยแกล้งพูด ความจริงศรารันไม่ใช่แค่หน้าตาใช้ได้ แต่เธอสวยมากๆต่างหาก
“นี่คุณ หยุดพูดสักทีได้ไหม ฉันอยากอยู่คนเดียว” ศรารันเริ่มรำคาญ
“ผมจะบอกอะไรให้ เวลาที่คนเราอยู่คนเดียว ก็มักจะคิดฟุ้งซ่าน ทำให้จิตใจเราแย่ไปเอง คนที่ทำร้ายเราจริงๆไม่ใช่ใครหรอก ก็ใจเราเองเนี่ยแหล่ะ” พินิจนัยพูด ศรารันหันมามองหน้า
“คุณเป็นนักจิตวิทยาหรือไง ถึงได้มาสอนฉันเนี่ย”
“ก็ผม มีสปาที่บำบัดจิตใจคน เพราะฉะนั้น เจ้าของก็ต้องมีคำพูดปลอบใจคนบ้างสิครับ”
พินิจนัยพูดยิ้มๆ
“ ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยสิ คุณพินิจนัย” ศรารันหยุดเดิน
“อะไรหรือครับ”
“คุณ มีแฟนหรือยัง” ประโยคนี้ทำเอาพินิจนัยยิ้มแล้วแกล้งแซวศรารัน
“ นั่นไง! ผมว่าแล้ว คุณอยากจะให้ผมมาดามใจคุณใช่มั้ยล่ะ แต่เสียใจด้วยผมไม่ชอบเป็นตัวสำรองของใครนะคุณ” พินิจนัยแกล้งทำเป็นเสียงจริงจัง จนศรารันส่ายหน้า
“ บ้าหรือเปล่าเนี่ย ใครจะให้คุณมาดามใจ ต่อให้ผู้ชายเหลือคุณคนเดียวฉันก็ไม่แลหรอกย่ะ”ศรารันพูดประชด
“อ้าวจะไปรู้เหรอเห็นคุณ ถามแบบนี้ จะให้คิดยังไงล่ะ”
“ ฉันแค่อยากรู้”
“ถึงผมจะหน้าตาดี แต่ก็ยังไม่มีแฟนครับ คุณสบายใจได้” พินิจนัยพูดยิ้มพลางยักคิ้วหรี่ตาให้ ศรารันได้แต่ทำหน้าเอือมระอา แต่ก็แอบยิ้มออกมา
“แล้วเคยมีแฟนมาก่อนมั้ย”
“เคยตอนอนุบาลสอง” ศรารันมองหน้าผู้พูด
“แต่เราก็เลิกกัน เพราะยังเด็กเกินไป” พินิจนัยพูดหน้าซีเรียส ศรารันแอบหัวเราะ
“ขำอะไรคุณ” พินิจนัยถาม
“เปล่า แล้วทำไมตอนนี้ยังไม่มีล่ะ” ศรารันถามต่อ
“ก็ยังไม่เจอใครถูกใจมั้ง” พินิจนัยพูด
“ถ้าคุณมีแฟน แล้วถูกคนอื่นแย่งไป คุณจะทำยังไง”
“ ผมต้องแน่ใจก่อนว่าเขายังรักผมอยู่หรือเปล่า ถ้าเขารักผมอยู่ ผมก็คงทำทุกวิถีทางให้เธออยู่กับผม แต่ถ้าเธอไม่ได้รักผมแล้ว ผมก็คงปล่อยเธอไป” ศรารันเงียบ พินิจนัยพูดต่อ
“ แล้วคุณล่ะ คิดว่าคนที่ทิ้งคุณไป มีค่าพอที่จะให้คุณเสียใจหรือเปล่า” ศรารันอึ้ง มันก็จริงอย่างที่เขาพูด จะมัวไปเสียใจให้กับคนที่ไม่เห็นค่าเราทำไมกัน เขาไม่ได้มารับรู้อะไรด้วยสักหน่อย ทั้งสองเดินเล่นพูดคุยกันไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น