ตอนที่ 11
เกือบจะหกโมง รติมานั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นอยู่คนเดียวพลางคิดอะไรไปเรื่อยๆ ระหว่างเขากับศรารัน ยังไงเขาก็ต้องแต่งงานกับศรารัน เพื่อไม่ให้เกิดความยุ่งยาก แม้ในหัวใจตอนนี้ของเขาไม่ได้มีเพียง ศรารันคนเดียวเหมือนเดิมแล้ว แต่เขาจะพยายามหักห้ามใจ ไม่ให้คิดอะไรกับเพลิงเพชรไปมากกวานี้ ระหว่างที่คิดอยู่เพลิงเพชรก็เดินเข้ามาทางด้านหลัง
“ พระอาทิตย์ขึ้น สวยจังเลยนะคะ”
“ครับ สวยมาก” รติรับ
“น่าแปลกนะคะ ทั้งๆที่เป็นอาทิตย์ดวงเดียวกัน แต่กลับมีความงามแตกต่างกันในแต่ละที่ที่เรามองมัน”
“นั่นสิครับ มีความงามที่แตกต่างกันแต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือเมื่อมองไปนานๆก็จะทำให้เราแสบตา จนไม่อยากที่จะมองมัน”
“ก็เหมือนบางสิ่ง ที่ดูเผินๆไม่ได้หรอกค่ะ เพราะสิ่งๆนั้นอาจไม่ดีอย่างที่คิด” เพลิงเพชรพูดเป็นนัยๆ
“คุณนี่ก็มีอารมณ์ กวีเหมือนกันนะครับ”รติแซว
“หรือคะ เออ แล้วนี่เราจะกลับตอนไหนคะ”
“ประมาณบ่ายครับ ตอนสายจะมีสมนาอีกรอบ กลางวันทานอาหารที่เขาเตรียมไว้ จากนั้นก็คงเดินทางกลับ”
เพลิงเพชรนิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าเศร้า
“อีกอาทิตย์ คุณก็จะได้เป็นเจ้าบ่าวแล้วนะคะ ฉันขอแสดงความยินดีล่วงหน้านะคะ” รติพูดด้วยเสียงเรียบๆ
“ขอบคุณครับ”
“คุณศรา เป็นผู้หญิงที่โชคดีจังเลยนะคะ มีทั้งครอบครัวที่อบอุ่น มีคนรักที่แสนดี ถ้าเทียบกับฉันแล้ว คงสู้เธอไม่ได้สักอย่าง” เพลิงเพชรทำเป็นน่าสงสาร จนรติเชื่อสนิท
“ไม่หรอกครับ คุณเองก็เป็นผู้หญิงที่เก่ง ใครอยู่ใกล้ก็อดที่จะรักไม่ได้” รติพูดด้วยความรู้สึก
“จริงหรือคะ”เพลิงเพชรมองหน้ารตินาน จนรติต้องหลบสายตา เพลิงเพชรแอบยิ้มสะใจ
“แล้วคุณล่ะคะ ไม่คิดจะรักฉันหรือคะ”
“เพลิงเพชร!” รติไม่คิดว่าจะได้ยินเพลิงเพชรพูดประโยคนี้
“ คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ แค่ฟังฉันก็พอ ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันจะพูดมันเป็นสิ่งไม่ควร แต่ฉันก็แค่อยากให้คุณรับรู้ไว้ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันรักคุณค่ะ รักโดยไม่ต้องการที่จะเห็นคุณมารักฉันตอบ แค่ฉันเห็นคุณมีความสุขที่ได้แต่งงานกับคนที่คุณรักอย่างคุณศราฉันก็มีความสุขแล้วค่ะ” พูดจบเพลิงเพชรก็รีบเดินออกไป รติยังตะลึงกับสิ่งที่ได้ยินอยู่ พอตั้งสติได้ก็วิ่งตามออกไป เรียกชื่อเพลิงเพชร มาวิ่งทันอีกทีก็ตอนที่เพลิงเพชรหยุดวิ่ง แล้วมองไปข้างหน้า ภาพตรงหน้าก็ทำให้ตะลึงไม่แพ้กัน ศรารัน!
“ศรา!” รติพูดอย่างตกใจ เพลิงเพชรซึ่งยืนอยู่ใกล้กับศรารัน ทั้งสองมองหน้ากัน เพลิงเพชรแอบยิ้มเยาะเย้ยให้ศรารัน
“ที่แท้ พี่รติก็อยู่กับแม่นี่จริงๆด้วย” ศรารันพูดอย่างโมโห
“ศรา คือพี่ กับเพลิงเพชรมาสมนา…..” รติพูดไม่ทันจบ ศรารันก็ขัดขึ้น
“ไม่ต้องพูดแล้ว พี่รติกับมันทำอะไรบ้างอย่าคิดว่าศราไม่รู้เรื่องนะ” พูดจบศรารันก็หยิบรูปที่ล้างมาให้รติดู รติงงว่าภาพมันถูกถ่ายได้อย่างไร
“ภาพมันถูกส่งมาให้ศรา! อยากรู้มั้ยคะว่าภาพมันมาได้ไง พี่ก็ลองถามมันดูสิ!” รติชี้ไปที่เพลิงเพชร ซึ่งเพลิงเพชรก็ตีหน้าเศร้าไร้เดียงสา
“อะไรกันคะ คุณศรา ฉันไม่รู้เรื่องนะคะ ทำไมคุณถึงใส่ร้ายฉันแบบนี้ ฉันรู้นะคะว่าคุณเกลียดฉันมาก ที่อยู่ๆฉันก็เข้ามาในชีวิตครอบครัวของคุณ แต่ฉันอยากให้คุณรู้ไว้ว่าฉันรักคุณ เพราะคุณคือน้องสาวของฉัน” เพลิงเพชรเรียกน้ำตาได้เนียนสุดๆ จนรติหลงเชื่อ
“ศรา พี่ว่าน้องคงเข้าใจเพลิงเพชรผิด บางทีรูปพวกนี้อาจจะเป็นคนที่ไม่หวังดีกับเราก็ได้”
“หรือไม่ ก็อาจเป็นเพราะ คุณศราเองที่ส่งคนมาจับตาดูคุณรติ เพราะว่าคุณไม่ไว้ใจคุณรติ”เพลิงเพชรตีหน้าเศร้า จนรติเขว มองหน้าศรารันอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“นั่นน่ะสิ หรือทั้งหมดนี่เป็นเพราะ ศราส่งคนมาคอยดูพี่” ศรารันไม่อยากจะเชื่อว่ารติจะเชื่อคำพูดของเพลิงเพชร
“ไม่จริง! พี่รติ เชื่อมันหรือคะ มันโกหก หน้าด้าน ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจกว่าที่พี่คิด ศราจะจัดการกับมันเอง” พูดจบศรารันก็เข้าไปตบเพลิงเพชรหลายที เพลิงเพชรไม่ได้โต้ตอบ ทำเป็นคนไม่มีทางสู้ รติต้องรีบไปห้ามแล้วจับศรารันเหวี่ยงจนล้มลง
“พี่รติ!” ศรารันน้ำตาไหลพรากตกใจไม่คิดว่ารติจะทำกับตนแบบนี้ เพลิงเพชรแอบยิ้มสะใจให้ศรารันอยู่ด้านหลัง
“พี่เข้าข้างมัน พี่ไม่เชื่อที่ศราพูด ทำไมพี่รติทำกับศราแบบนี้” ศรารันกรีดร้องเหมือนคนเสียสติ เธอเจ็บช้ำทางจิตใจมาก
“พอที่เถอะศรา อย่าทำตัวน่าทุเรศแบบนี้ ก่อนที่พี่จะหมดความอดทน ยกเลิกงานแต่งของเรา!” รติ พูดอย่างโมโห
“ไม่ ไม่! ศรายอมไม่ได้ พี่รติอย่าทิ้งศรา” เธอร้องจนหมดสติไป รติตกใจจึงวิ่งเข้ามาดู
“ศรา ศรา” เขาจึงอุ้มเธอไปไว้ที่ห้องพัก เพลิงเพชรมองตามอย่างสะใจ ชิดจันทร์ที่แอบมองเหตุการณ์อยู่เดินมาทางด้านหลัง
“กรี๊ด ยังกับคนบ้า นี่ถ้าคุณรติ ยกเลิกงานแต่งจริงๆ ฉันฟันธงได้เลย ว่ายัยนี่ต้องช็อค จนเป็นบ้าแน่ๆ”
“ดี! พ่อแม่สุดที่รักของพวกมันจะได้รู้จักว่าความทุกข์ที่แท้จริงมันเป็นยังไง” เพลิงเพชรพูดด้วยอย่างแค้นๆ
รติดูแลศรารันจนฟื้น
“พี่รติ”
“ศรา เป็นไงบ้าง” รติพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“พี่รติ อย่าทิ้งศรานะคะ ศรา จะไม่ทำตัวให้พี่เกลียดศรา นะคะ พี่รติ”ศรารันรีบพูดขอร้องรติ
“ครับ พี่จะแต่งงานกับศรา” รติรับปากเพราะสงสารศรารัน ดูท่าทางจิตใจของเธอจะย่ำแย่
………………………………..
“ พระอาทิตย์ขึ้น สวยจังเลยนะคะ”
“ครับ สวยมาก” รติรับ
“น่าแปลกนะคะ ทั้งๆที่เป็นอาทิตย์ดวงเดียวกัน แต่กลับมีความงามแตกต่างกันในแต่ละที่ที่เรามองมัน”
“นั่นสิครับ มีความงามที่แตกต่างกันแต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือเมื่อมองไปนานๆก็จะทำให้เราแสบตา จนไม่อยากที่จะมองมัน”
“ก็เหมือนบางสิ่ง ที่ดูเผินๆไม่ได้หรอกค่ะ เพราะสิ่งๆนั้นอาจไม่ดีอย่างที่คิด” เพลิงเพชรพูดเป็นนัยๆ
“คุณนี่ก็มีอารมณ์ กวีเหมือนกันนะครับ”รติแซว
“หรือคะ เออ แล้วนี่เราจะกลับตอนไหนคะ”
“ประมาณบ่ายครับ ตอนสายจะมีสมนาอีกรอบ กลางวันทานอาหารที่เขาเตรียมไว้ จากนั้นก็คงเดินทางกลับ”
เพลิงเพชรนิ่งไปสักพัก ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าเศร้า
“อีกอาทิตย์ คุณก็จะได้เป็นเจ้าบ่าวแล้วนะคะ ฉันขอแสดงความยินดีล่วงหน้านะคะ” รติพูดด้วยเสียงเรียบๆ
“ขอบคุณครับ”
“คุณศรา เป็นผู้หญิงที่โชคดีจังเลยนะคะ มีทั้งครอบครัวที่อบอุ่น มีคนรักที่แสนดี ถ้าเทียบกับฉันแล้ว คงสู้เธอไม่ได้สักอย่าง” เพลิงเพชรทำเป็นน่าสงสาร จนรติเชื่อสนิท
“ไม่หรอกครับ คุณเองก็เป็นผู้หญิงที่เก่ง ใครอยู่ใกล้ก็อดที่จะรักไม่ได้” รติพูดด้วยความรู้สึก
“จริงหรือคะ”เพลิงเพชรมองหน้ารตินาน จนรติต้องหลบสายตา เพลิงเพชรแอบยิ้มสะใจ
“แล้วคุณล่ะคะ ไม่คิดจะรักฉันหรือคะ”
“เพลิงเพชร!” รติไม่คิดว่าจะได้ยินเพลิงเพชรพูดประโยคนี้
“ คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ แค่ฟังฉันก็พอ ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันจะพูดมันเป็นสิ่งไม่ควร แต่ฉันก็แค่อยากให้คุณรับรู้ไว้ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันรักคุณค่ะ รักโดยไม่ต้องการที่จะเห็นคุณมารักฉันตอบ แค่ฉันเห็นคุณมีความสุขที่ได้แต่งงานกับคนที่คุณรักอย่างคุณศราฉันก็มีความสุขแล้วค่ะ” พูดจบเพลิงเพชรก็รีบเดินออกไป รติยังตะลึงกับสิ่งที่ได้ยินอยู่ พอตั้งสติได้ก็วิ่งตามออกไป เรียกชื่อเพลิงเพชร มาวิ่งทันอีกทีก็ตอนที่เพลิงเพชรหยุดวิ่ง แล้วมองไปข้างหน้า ภาพตรงหน้าก็ทำให้ตะลึงไม่แพ้กัน ศรารัน!
“ศรา!” รติพูดอย่างตกใจ เพลิงเพชรซึ่งยืนอยู่ใกล้กับศรารัน ทั้งสองมองหน้ากัน เพลิงเพชรแอบยิ้มเยาะเย้ยให้ศรารัน
“ที่แท้ พี่รติก็อยู่กับแม่นี่จริงๆด้วย” ศรารันพูดอย่างโมโห
“ศรา คือพี่ กับเพลิงเพชรมาสมนา…..” รติพูดไม่ทันจบ ศรารันก็ขัดขึ้น
“ไม่ต้องพูดแล้ว พี่รติกับมันทำอะไรบ้างอย่าคิดว่าศราไม่รู้เรื่องนะ” พูดจบศรารันก็หยิบรูปที่ล้างมาให้รติดู รติงงว่าภาพมันถูกถ่ายได้อย่างไร
“ภาพมันถูกส่งมาให้ศรา! อยากรู้มั้ยคะว่าภาพมันมาได้ไง พี่ก็ลองถามมันดูสิ!” รติชี้ไปที่เพลิงเพชร ซึ่งเพลิงเพชรก็ตีหน้าเศร้าไร้เดียงสา
“อะไรกันคะ คุณศรา ฉันไม่รู้เรื่องนะคะ ทำไมคุณถึงใส่ร้ายฉันแบบนี้ ฉันรู้นะคะว่าคุณเกลียดฉันมาก ที่อยู่ๆฉันก็เข้ามาในชีวิตครอบครัวของคุณ แต่ฉันอยากให้คุณรู้ไว้ว่าฉันรักคุณ เพราะคุณคือน้องสาวของฉัน” เพลิงเพชรเรียกน้ำตาได้เนียนสุดๆ จนรติหลงเชื่อ
“ศรา พี่ว่าน้องคงเข้าใจเพลิงเพชรผิด บางทีรูปพวกนี้อาจจะเป็นคนที่ไม่หวังดีกับเราก็ได้”
“หรือไม่ ก็อาจเป็นเพราะ คุณศราเองที่ส่งคนมาจับตาดูคุณรติ เพราะว่าคุณไม่ไว้ใจคุณรติ”เพลิงเพชรตีหน้าเศร้า จนรติเขว มองหน้าศรารันอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“นั่นน่ะสิ หรือทั้งหมดนี่เป็นเพราะ ศราส่งคนมาคอยดูพี่” ศรารันไม่อยากจะเชื่อว่ารติจะเชื่อคำพูดของเพลิงเพชร
“ไม่จริง! พี่รติ เชื่อมันหรือคะ มันโกหก หน้าด้าน ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจกว่าที่พี่คิด ศราจะจัดการกับมันเอง” พูดจบศรารันก็เข้าไปตบเพลิงเพชรหลายที เพลิงเพชรไม่ได้โต้ตอบ ทำเป็นคนไม่มีทางสู้ รติต้องรีบไปห้ามแล้วจับศรารันเหวี่ยงจนล้มลง
“พี่รติ!” ศรารันน้ำตาไหลพรากตกใจไม่คิดว่ารติจะทำกับตนแบบนี้ เพลิงเพชรแอบยิ้มสะใจให้ศรารันอยู่ด้านหลัง
“พี่เข้าข้างมัน พี่ไม่เชื่อที่ศราพูด ทำไมพี่รติทำกับศราแบบนี้” ศรารันกรีดร้องเหมือนคนเสียสติ เธอเจ็บช้ำทางจิตใจมาก
“พอที่เถอะศรา อย่าทำตัวน่าทุเรศแบบนี้ ก่อนที่พี่จะหมดความอดทน ยกเลิกงานแต่งของเรา!” รติ พูดอย่างโมโห
“ไม่ ไม่! ศรายอมไม่ได้ พี่รติอย่าทิ้งศรา” เธอร้องจนหมดสติไป รติตกใจจึงวิ่งเข้ามาดู
“ศรา ศรา” เขาจึงอุ้มเธอไปไว้ที่ห้องพัก เพลิงเพชรมองตามอย่างสะใจ ชิดจันทร์ที่แอบมองเหตุการณ์อยู่เดินมาทางด้านหลัง
“กรี๊ด ยังกับคนบ้า นี่ถ้าคุณรติ ยกเลิกงานแต่งจริงๆ ฉันฟันธงได้เลย ว่ายัยนี่ต้องช็อค จนเป็นบ้าแน่ๆ”
“ดี! พ่อแม่สุดที่รักของพวกมันจะได้รู้จักว่าความทุกข์ที่แท้จริงมันเป็นยังไง” เพลิงเพชรพูดด้วยอย่างแค้นๆ
รติดูแลศรารันจนฟื้น
“พี่รติ”
“ศรา เป็นไงบ้าง” รติพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“พี่รติ อย่าทิ้งศรานะคะ ศรา จะไม่ทำตัวให้พี่เกลียดศรา นะคะ พี่รติ”ศรารันรีบพูดขอร้องรติ
“ครับ พี่จะแต่งงานกับศรา” รติรับปากเพราะสงสารศรารัน ดูท่าทางจิตใจของเธอจะย่ำแย่
………………………………..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น