ตอนที่ 7
ข่าวคืนงานเลี้ยงที่บ้านวัชระก็ลงหนังสือพิมพ์หลายฉบับ โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับลูกนอกสมรสของโยธิน ที่บ้านของเพลิงเพชร เธออ่านหนังสือพิมพ์อย่างสะใจ ส่วนชิดจันทร์ก็โทรเข้ามาพอดี
“ แหม แกนี่มันร้ายจริงๆ เลยนะยัยเพชร”
“หึ นี่มันแค่น้ำจิ้ม ของจริงยังมีอีกเยอะ”
“ อะไรเหรอ”
“ฉันจะต้องเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้นให้ได้ แค่นั้นยังไม่พอ ฉันจะทำให้น้องสาวสุดที่รัก มันรับรู้ถึงความเจ็บปวด ว่าการขาดความรักมันเป็นยังไง” เพลิงเพชรพูดด้วยความสะใจ
“หมายความว่าไง” ชิดจันทร์สงสัย
“รติ สนิทเศรณี ผู้ชายที่ศรารันรักมาก”
“หมายความว่าแก จะแย่งน้องแกเหรอ” ชิดจันทร์พูดขึ้นอย่างรู้ทัน
“แก คิดว่าไงล่ะ”
“ก็ดี แต่ แกคงไม่ได้ชอบคุณรติจริงๆช่มั้ย”
“ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรกับเขา” เพลิงเพชรพูดตามความจริง เพราะเธอรู้ว่าในใจเธอมีใคร
“ฉันก็คิดว่าแก คงไม่น่าจะรักใครได้ นอกจาก……” ชิดจันทร์หยุดพูดไว้แค่นั้น ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเพื่อนเธอมีใครอยู่ในใจ
“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกฉันละกัน” ชิดจันทร์ตัดบท
………………………………
หลังจากวันตรวจดีเอ็นเอ ผลได้ออกมาแล้วว่า ทั้งสองเป็นพ่อลูกกันจริงๆ ซึ่งโยธินก็ทำตามสัญญาที่รับปากไว้คือประกาศว่าตนเคยมีลูกสาวก่อนแต่งงานกับคุณหญิงดรุณี และวันนี้ก็เป็นวันที่เพลิงเพชรจะย้ายไปอยู่ที่บ้านวัชระ เธอกราบลาคุณลุงและป้าสะใภ้ที่เลี้ยงเธอมา
“แล้วเพชรจะแวะมาที่นี่บ่อยๆนะคะ”
“โชคดีนะเพชร ดูแลตัวเองด้วย” นวลบอกกับหลานสาว
“ค่ะป้า”
“มีอะไรให้ลุงช่วยก็บอกได้” ภาคพูดเรียบๆ
“คุณลุงคุณป้าไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เพชรจะดูแลตัวเองให้ดีๆค่ะ” เพลิงเพชรยกมือไหว้ท่านทั้งสองแล้วขึ้นรถที่ทางบ้านวัชระส่งมารับ “เพชรจะทวงความสุขมาให้แม่ ถึงเวลาที่พวกนั้นจะต้องได้รับความทุกข์เหมือนกับที่แม่ได้รับ” เพลิงเพชรคิดในใจ
เมื่อถึงที่บ้านวัชระ คนใช้ในบ้านก็มารับกระเป๋าของเพลิงเพชรไปไว้ในห้องที่จัดไว้
“มาแล้วหรือ” โยธินออกมาทัก พร้อมกับภรรยาและลูกสาว
เพลิงเพชรยกมือไหว้โยธินเพียงคนเดียว แล้วมองไปทางสองแม่ลูกอย่างหยิ่งๆ
“พ่อให้คนจัดเตรียมห้องนอนไว้แล้ว เพชรจะขึ้นไปดูก็ได้นะ” โยธินพูดอย่างใจดี เขาต้องการจะชดเชยความรักที่ขาดหายไปแก่เพลิงเพชร
“ขอบคุณค่ะ” เธอเดินขึ้นไปด้านบนตามแม่บ้านไป โยธินจึงเดินไปด้วย
ศรารันรู้สึกเซ็งกับท่าทีของเพลิงเพชรแอบบ่นให้ดรุณีฟัง
“ดูสิคะ ขนาดคุณแม่เป็นผู้ใหญ่ ยังไม่ยกมือไหว้เลย”
“ช่างเขาเถอะลูก” ดรุณีไม่อยากถือสา เพราะคิดว่าเพลิงเพชรต้องไม่ชอบตนอยู่แล้ว
ขณะนั้นรติก็ขับรถมาหาศรารันพอดี
“พี่รติ” ศรารันดีใจ รติยกมือไหว้ดรุณี
“สวัสดีครับคุณอา”
“สวัสดีจ่ะ”
“เดี๋ยวศราพาพี่รติไปนั่งเล่นตรงสนามดีกว่า กำลังเซ็งอยู่พอดี” รติมีสีหน้างงเล็กน้อย ศรารันก็จูงแขนเดินออกไป
เมื่อถึงตรงโต๊ะนั่งเล่น รติก็เอ่ยถามศรารัน
“ศรา กำลังเซ็งอะไรอยู่ล่ะ”
“ก็ คุณพ่อน่ะสิคะ รับผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว นี่ก็พากันขึ้นไปดูห้องนอน แหว่ะ น่าหมั่นไส้ ชอบทำท่าทางแปลกๆ ยัยเพลิงเพชรอะไรเนี่ย” ศรารันทำหน้าย่น
“ ไม่เอาน่า ศรา อย่างน้อยเขาก็เป็นพี่สาวเรานะ” รติพูด
“ไม่เอาหรอก ศราไม่อยากมียัยนั่นป็นพี่สักหน่อย”
รติได้แต่ส่ายหน้า “ แต่พี่ว่าเขาน่าสงสารนะ เพิ่งจะได้มาอยู่กับพ่อ ส่วนแม่ก็ตายไปแล้ว”
ศรารันเริ่มหงุดหงิด แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมาก จึงชวนคุยเรื่องอื่นแทน
ทางฝ่ายเพลิงเพชรเมื่อ ขึ้นมาดูห้องนอนก็เดินไปรอบๆ มองผ่านไปตรงระเ บียงเห็นศรารันนั่งคุยกับรติก็ยืนมองนิ่งๆ “มีความสุขไปก่อนเถอะแก” เพลิงเพชรคิดในใจ
“เป็นไง ชอบห้องนี้มั้ยลูก” โยธินถาม เพลิงเพชรจึงหันกลับมามอง
“ค่ะ ชอบค่ะ ฉัน ชอบห้องนี้ค่ะ”
“พ่อดีใจนะที่ลูกชอบ”
“คือ ฉันมีเรื่อง อยากให้คุณ ช่วยหน่อยค่ะ”
“เรื่องอะไรล่ะ พ่อยินดีช่วยทุกอย่าง” โยธินบอกอย่างยินดี
“ฉันอยากทำงานในบริษัทของคุณรติ” เพลิงเพชรพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ
โยธินแปลกใจ
“ความจริง ลูกมาทำที่บริษัทของพ่อจะดีกว่ามั้ย”
“ไม่ค่ะ ฉันอยากทำงานที่บริษัทของคุณรติ”เพลิงเพชรบอกด้วยเสียงหนักแน่น
“ก็ได้ พ่อจะลองพูดให้ละกัน” โยธินไม่อยากจะขัดใจเพลิงเพชร แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเพลิงเพชรพูดจาห่างหินกับเขา
“ แหม แกนี่มันร้ายจริงๆ เลยนะยัยเพชร”
“หึ นี่มันแค่น้ำจิ้ม ของจริงยังมีอีกเยอะ”
“ อะไรเหรอ”
“ฉันจะต้องเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้นให้ได้ แค่นั้นยังไม่พอ ฉันจะทำให้น้องสาวสุดที่รัก มันรับรู้ถึงความเจ็บปวด ว่าการขาดความรักมันเป็นยังไง” เพลิงเพชรพูดด้วยความสะใจ
“หมายความว่าไง” ชิดจันทร์สงสัย
“รติ สนิทเศรณี ผู้ชายที่ศรารันรักมาก”
“หมายความว่าแก จะแย่งน้องแกเหรอ” ชิดจันทร์พูดขึ้นอย่างรู้ทัน
“แก คิดว่าไงล่ะ”
“ก็ดี แต่ แกคงไม่ได้ชอบคุณรติจริงๆช่มั้ย”
“ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรกับเขา” เพลิงเพชรพูดตามความจริง เพราะเธอรู้ว่าในใจเธอมีใคร
“ฉันก็คิดว่าแก คงไม่น่าจะรักใครได้ นอกจาก……” ชิดจันทร์หยุดพูดไว้แค่นั้น ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเพื่อนเธอมีใครอยู่ในใจ
“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกฉันละกัน” ชิดจันทร์ตัดบท
………………………………
หลังจากวันตรวจดีเอ็นเอ ผลได้ออกมาแล้วว่า ทั้งสองเป็นพ่อลูกกันจริงๆ ซึ่งโยธินก็ทำตามสัญญาที่รับปากไว้คือประกาศว่าตนเคยมีลูกสาวก่อนแต่งงานกับคุณหญิงดรุณี และวันนี้ก็เป็นวันที่เพลิงเพชรจะย้ายไปอยู่ที่บ้านวัชระ เธอกราบลาคุณลุงและป้าสะใภ้ที่เลี้ยงเธอมา
“แล้วเพชรจะแวะมาที่นี่บ่อยๆนะคะ”
“โชคดีนะเพชร ดูแลตัวเองด้วย” นวลบอกกับหลานสาว
“ค่ะป้า”
“มีอะไรให้ลุงช่วยก็บอกได้” ภาคพูดเรียบๆ
“คุณลุงคุณป้าไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เพชรจะดูแลตัวเองให้ดีๆค่ะ” เพลิงเพชรยกมือไหว้ท่านทั้งสองแล้วขึ้นรถที่ทางบ้านวัชระส่งมารับ “เพชรจะทวงความสุขมาให้แม่ ถึงเวลาที่พวกนั้นจะต้องได้รับความทุกข์เหมือนกับที่แม่ได้รับ” เพลิงเพชรคิดในใจ
เมื่อถึงที่บ้านวัชระ คนใช้ในบ้านก็มารับกระเป๋าของเพลิงเพชรไปไว้ในห้องที่จัดไว้
“มาแล้วหรือ” โยธินออกมาทัก พร้อมกับภรรยาและลูกสาว
เพลิงเพชรยกมือไหว้โยธินเพียงคนเดียว แล้วมองไปทางสองแม่ลูกอย่างหยิ่งๆ
“พ่อให้คนจัดเตรียมห้องนอนไว้แล้ว เพชรจะขึ้นไปดูก็ได้นะ” โยธินพูดอย่างใจดี เขาต้องการจะชดเชยความรักที่ขาดหายไปแก่เพลิงเพชร
“ขอบคุณค่ะ” เธอเดินขึ้นไปด้านบนตามแม่บ้านไป โยธินจึงเดินไปด้วย
ศรารันรู้สึกเซ็งกับท่าทีของเพลิงเพชรแอบบ่นให้ดรุณีฟัง
“ดูสิคะ ขนาดคุณแม่เป็นผู้ใหญ่ ยังไม่ยกมือไหว้เลย”
“ช่างเขาเถอะลูก” ดรุณีไม่อยากถือสา เพราะคิดว่าเพลิงเพชรต้องไม่ชอบตนอยู่แล้ว
ขณะนั้นรติก็ขับรถมาหาศรารันพอดี
“พี่รติ” ศรารันดีใจ รติยกมือไหว้ดรุณี
“สวัสดีครับคุณอา”
“สวัสดีจ่ะ”
“เดี๋ยวศราพาพี่รติไปนั่งเล่นตรงสนามดีกว่า กำลังเซ็งอยู่พอดี” รติมีสีหน้างงเล็กน้อย ศรารันก็จูงแขนเดินออกไป
เมื่อถึงตรงโต๊ะนั่งเล่น รติก็เอ่ยถามศรารัน
“ศรา กำลังเซ็งอะไรอยู่ล่ะ”
“ก็ คุณพ่อน่ะสิคะ รับผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว นี่ก็พากันขึ้นไปดูห้องนอน แหว่ะ น่าหมั่นไส้ ชอบทำท่าทางแปลกๆ ยัยเพลิงเพชรอะไรเนี่ย” ศรารันทำหน้าย่น
“ ไม่เอาน่า ศรา อย่างน้อยเขาก็เป็นพี่สาวเรานะ” รติพูด
“ไม่เอาหรอก ศราไม่อยากมียัยนั่นป็นพี่สักหน่อย”
รติได้แต่ส่ายหน้า “ แต่พี่ว่าเขาน่าสงสารนะ เพิ่งจะได้มาอยู่กับพ่อ ส่วนแม่ก็ตายไปแล้ว”
ศรารันเริ่มหงุดหงิด แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมาก จึงชวนคุยเรื่องอื่นแทน
ทางฝ่ายเพลิงเพชรเมื่อ ขึ้นมาดูห้องนอนก็เดินไปรอบๆ มองผ่านไปตรงระเ บียงเห็นศรารันนั่งคุยกับรติก็ยืนมองนิ่งๆ “มีความสุขไปก่อนเถอะแก” เพลิงเพชรคิดในใจ
“เป็นไง ชอบห้องนี้มั้ยลูก” โยธินถาม เพลิงเพชรจึงหันกลับมามอง
“ค่ะ ชอบค่ะ ฉัน ชอบห้องนี้ค่ะ”
“พ่อดีใจนะที่ลูกชอบ”
“คือ ฉันมีเรื่อง อยากให้คุณ ช่วยหน่อยค่ะ”
“เรื่องอะไรล่ะ พ่อยินดีช่วยทุกอย่าง” โยธินบอกอย่างยินดี
“ฉันอยากทำงานในบริษัทของคุณรติ” เพลิงเพชรพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ
โยธินแปลกใจ
“ความจริง ลูกมาทำที่บริษัทของพ่อจะดีกว่ามั้ย”
“ไม่ค่ะ ฉันอยากทำงานที่บริษัทของคุณรติ”เพลิงเพชรบอกด้วยเสียงหนักแน่น
“ก็ได้ พ่อจะลองพูดให้ละกัน” โยธินไม่อยากจะขัดใจเพลิงเพชร แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเพลิงเพชรพูดจาห่างหินกับเขา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น