ตอนที่ 18
เมื่อมาถึงที่จอดรถ ศรารันก็เปิดฉากพูด
“ทำไมคุณถึงไปชกเขาแบบนั้น” พินิจนัยอารมณ์ยังหงุดหงิดอยู่
“ก็ดูมันพูดสิ ใครจะทนได้” ศรารันส่ายหน้า แต่ก็ยิ้มออกมา
“แต่ ก็ดีเหมือนกัน ฉันก็หมั่นไส้นายนั่น เชอะ! กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้แถมมาจับแขนฉันอีก” ศรารันทำหน้าสะใจ พินิจนัยชำเลืองมอง พลางทำหน้าแปลกใจ
“ตกลง คุณอารมณ์ไหนกันแน่ครับ” ศรารันไม่ตอบพลางเดินขึ้นรถ พินิจนัยจึงเดินตาม แล้วขับรถกลับรีสอร์ท

ทางด้านพนาเมื่อกลับมาที่บ้าน ก็อารมณ์เสีย พาลด่าลูกน้อง จนคนเป็นพ่อที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ทัก
“ ไปอารมณ์เสียที่ไหนมาล่ะ แล้วหน้าไปทำอะไรมา”
“ก็ไอ้พินิจนัยน่ะสิพ่อ มันชกผม”
“ไอ้พินิจนัยอีกแล้วเหรอ รู้มั้ย ว่ามันไปบอกพวกชาวบ้านไม่ให้ขายที่ดินกับพ่อ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นก้างขวางคอเราไปถึงไหน คราวที่แล้วก็เรื่องซื้อที่ดินตัดหน้าเราไปทีหนึ่งแล้ว” อิสระพูดอย่างโมโห
“งั้นจะเก็บมันไว้ทำไมล่ะพ่อ” พนาพูดอย่างเดือดๆ
“อีกไม่นานหรอกลูก”
พนาเกลียดพินิจนัยมาตั้งแต่เด็ก เพราะเป็นศัตรูกันมาหลายๆเรื่อง แล้วตอนนี้เขาก็นึกแผนออก ผู้หญิงคนนั้น! คงจะมีความหมายกับพินิจนัย

ที่ร้านอาหาร เกร็ดดาวถูกนัดให้มาพบ เธอนั่งรออยู่ด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ
“โทษทีนะครับ ที่ให้รอ”ผู้มาสายกล่าวขอโทษ
“มีอะไรก็พูดมา! ฉันไม่มีเวลามากหรอกนะ” เกร็ดดาวพูดอย่างหงุดหงิด
“แหม ใจเย็นสิครับ แล้วถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับพินิจนัยของคุณล่ะ” พนาพูด
“เรื่องพี่นัย มีอะไร” เกร็ดดาวสงสัย
“ผม มีเรื่องอยากจะถามคุณ เกี่ยวกับผู้หญิงของพินิจนัย”
“ผู้หญิงอะไร ที่ไหน”
“ก็คนที่ชื่อศรารัน เธอใช่คนรักของพินิจนัยหรือเปล่า”
เกร็ดดาวรีบตอบ
“ไม่ใช่สักหน่อย! เอาอะไรมาพูด ยัยนั่นก็แค่แขกที่มาพักรีสอร์ทของพี่นัยต่างหาก”
พนามองหน้า
“หรือครับ ก็ผมเห็นวันนั้นทั้งคู่ไปซื้อของด้วยกัน พอผมไปทัก พินิจนัยก็ทำท่าทางหวงคุณศรารันมาก”
พนาพูดพลางสังเกตสีหน้าของเกร็ดดาว
“ไม่จริง!”
“แล้วแต่คุณจะคิดละกัน แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกผมได้ โดยเฉพาะเรื่องคุณศรารัน” พนาพูดอย่างมีเลศนัย เกร็ดดาวเข้าใจในความหมาย เธอรู้ว่าพนากับพินิจนัยไม่ถูกกัน แต่ในเมื่อเป้าหมายมีผลประโยชน์ร่วมกันก็น่าจะร่วมมือกัน
“หมายความว่าคุณสนใจแม่นั่น” เกร็ดดาวพูดอย่างรู้ทัน
“ใช่”
“ดี งั้นเรามาร่วมมือกัน” เกร็ดดาวพูด พนามองหน้าพลางเหยียดยิ้ม
……………………………..
เกร็ดดาวมาที่รีสอร์ทริมเล เธอเริ่มมาตีสนิทกับศรารัน
“คุณศราคะ ดาวขอโทษนะคะที่ตอนแรกๆ พูดจาไม่ค่อยดีกับคุณ อาจเป็นเพราะดาวคิดมากเรื่องพี่นัยกับคุณ” เกร็ดดาวเสแส้รง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ช่างมันเถอะ” ศรารันแปลกใจที่อยู่ดีๆ เกร็ดดาวก็มาทำดีด้วย
“ งั้นต่อไปนี้ ดาวขอเรียกคุณศรา ว่าพี่ศราได้มั้ยคะ จะได้ดูเป็นกันเอง”
“ ก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณดาวเถอะ”
“เรียกดาวเฉยๆดีกว่าค่ะ”
“ค่ะ” ศรารันตอบ ไม่อยากคิดอะไรมาก


ทางด้านพินิจนัยทราบจากคุณสุชาติว่าเกร็ดดาวมาหาศรารันก็แปลกใจ ก็เดินไปหาศรารัน
“น้องดาวมาหาคุณหรือครับ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอก เธอแค่มาขอโทษที่เคยพูดจาไม่ดีกับฉัน”
พินิจนัยโล่งใจ “ นึกว่ามีเรื่องอะไรซะอีก” ศรารันมองหน้า
“ แล้วนี่คุณเดินมาเพื่อมาถามเรื่องแค่นี้ เนี่ยนะ”
พินิจนัยหลบตา “ อ๋อ.. เปล่า … คือ ผมเดินมาแถวนี้พอดี แล้วคุณสุชาติบอกผม ผมสงสัย….ก็เลยเดินมา คือว่า…” พินิจนัยพูดจา งงๆ ติดขัด จนศรารันรำคาญขัดขึ้น
“พอทีเถอะคุณ เอาเป็นว่าฉันไม่อยากรู้อะไรแล้ว โอเคมั้ย” ศรารันแอบขำกับท่าทางของพินิจนัย

………………………..
วันนี้ตอนบ่ายเกร็ดดาวมาชวนศรารันออกไปข้างนอก บอกว่าอยากให้ช่วยไปเลือกของขวัญให้เพื่อนหน่อย เธอจึงไป ทางฝ่ายพินิจนัย เขาก็มีนัดกับเพื่อนที่เป็นตำรวจชื่อ ผู้กองวิทย์ ไปคุยเรื่องของนายอิสระ
“แล้วตอนนี้ นายดำเนินการไปถึงไหนแล้ว” พินิจนัยถาม
“ ทางเรามีสาย อยู่ในนั้น เห็นว่าอาทิตย์หน้า จะมีการลอบส่งไม้เถื่อน” ผู้กองวิทย์บอก
“ ฉันอยากจะเห็นมันโดนจับไวๆ ไอ้พวกสารเลว อยู่ไปก็รกโลก” พินิจนัยพูดอย่างอารมณ์เสีย
“ฉันก็เหมือนกัน หมั่นไส้ไอ้สองพ่อลูก กร่างไปทั่ว …….. ว่าแต่ แกเถอะ เป็นไง เห็นว่าธุรกิจนับวันยิ่งไปได้สวย มีสาวข้างใจได้แล้วมั้ง” ประโยคหลังผู้กองวิทย์แซว
“ ธุรกิจก็โอเคอยู่ ส่วนสาวๆก็ดูไปเรื่อยๆ” พินิจนัยตอบยิ้มๆ
“แล้ว น้องดาวล่ะ เธอก็น่ารักดี ทำไมแกไม่ชอบวะ”
“น้องดาว ฉันคิดได้แค่น้องสาวว่ะ เป็นมากกว่านั้นไม่ได้” พินิจนัยพูดจากใจจริง
“เออ อย่างว่าแหล่ะ เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้นี่หว่า เออ เห็นว่า อีกไม่นานแกก็ต้องขึ้นกรุงเทพนี่หว่า ไปทำอะไรวะ”
“ อ๋อ ไปงานแต่งลูกชายเพื่อนพ่อ แล้วก็อยู่ทำธุระเรื่องบริษัททัวร์ที่จะมาลง คงจะอยู่ที่นั่นสักพัก ฉันซื้อคอนโดทิ้งไว้ที่นั่น” ทั้งคู่สนทนากันตามประสาเพื่อนกันต่อไป
………………………………
ทางด้านศรารัน หลังจากเลือกซื้อของเสร็จ เกร็ดดาวก็ชวนทานมื้อค่ำต่อ จนดึก แล้วทั้งคู่ก็นั่งรถกลับ บนถนนเส้นนี้ไม่มีรถวิ่งผ่านเลย ระหว่างที่ขับรถไป มีคนนอนอยู่กลางถนน
“เอ๊ะ พี่ศราคะ นั่นใครมานอนตรงนั้นคะ” เกร็ดดาวพูด
“ไม่รู้สิ ทำยังไงดีล่ะ”
“เราลงไปดู ดีมั้ยคะ เผื่อว่าเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บ จะได้ช่วยเหลือได้” เกร็ดดาวเข้าแผน
ศรารันลังเล แต่ก็ตัดสินใจ “ งั้นเราลองลงไปดูเถอะ”
ทั้งสองสาวลงไป พอพลิกตัวชายคนนั้นหันมายิ้ม จากนั้นก็มีผู้ชายอีกสองคนโผล่มา
ศรารันเห็นก็จำได้ ว่าเป็นคนที่เคยเจอและพินิจนัยก็เคยต่อยเขา
“นาย!” ศรารันตกใจ
“จำผมได้ด้วยหรือครับ” พนาพูดยิ้มอย่างน่ากลัว
“ เฮ้ย จับผู้หญิงสองคนนี้ขึ้นรถ” พนาสั่ง เกร็ดดาวมองหน้า
“หมายความว่าไง แก จะจับฉันทำไม ไหนว่าต้องการนังศรารันคนเดียวไง ” ศรารันตกใจ ไม่คิดว่าเกร็ดดาวจะมีส่วนรู้เห็น
“ช่วยไม่ได้ เธอมันโง่เอง รักมันมากใช่มั้ย ไอ้นัยน่ะ! ฉันจะฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง” พนาพูดอย่างเหี้ยมโหด
“แกนี่ มันเลวจริงๆ” เกร็ดดาวด่าว่าพนา
“เธอก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น เธอเองก็มีส่วน” พนา ว่ากลับ
“เฮ้ย! พาขึ้นรถได้แล้ว” ไอ้ลูกน้องสองคนพยายามฉุดกระชาก แต่สองสาวดิ้นสุดฤทธิ์ ศรารันกระทืบเท้าชายคนที่จับเธอแล้วใช้ศอกกระทุ้งที่ท้องของมัน เธอหลุดจากการถูกจับ แล้ววิ่งหนีสุดฤทธิ์ พนารีบวิ่งตาม “ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”