ตอนที่ 19
“ ช่วยด้วยค่ะ ๆๆๆๆ!” ศรารันตระโกนขอความช่วยเหลือ พนาวิ่งตามมาติดๆ คว้าเอวไว้ได้
“ เธอหนี ไปไหนไม่รอดหรอก!” ศรารันพยายามดิ้น
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ทั้งสองฉุดกระชากลากถูกันอย่างทุลักทุเล แต่แรงหญิงก็มิอาจสู้แรงชายได้ พนาช้อนอุ้มกายของศรารัน
“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย ๆๆ!” เธอตะโกนจนเสียงแหบเสียงแห้ง พนาอุ้มเธอมาถึงรถแล้วโยนลงเบาะรถตู้
“หุบปาก! ฤทธิ์เยอะนักนะ แม่คนสวย อย่างนี้สิ ผมชอบ!” พนาพูดพลางยิ้มอย่างมีชัย เขาเองก็สนใจศรารันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่เคยผ่านมาของเขา
ศรารันได้แต่พนามองอย่างแค้นเคือง แล้วหันมามองเกร็ดดาวอย่างโมโห พลางคิดในใจ ฉันไม่น่าโง่ หลงเชื่อยัยดาวเลย
เกร็ดดาวได้แต่หลบตา รถตู้มุ่งหน้าออกไป
ทางฝ่ายพินิจนัยกลับมาก็ดึกแล้ว ปกติเขาก็นอนที่รีสอร์ทอยู่แล้ว ไม่ค่อยได้กลับบ้าน บ้านของเขาต้องนั่งเรือข้ามเกาะไปอีกเกาะหนึ่ง ซึ่งเป็นเกาะส่วนตัวที่สวยงามมาก ที่นั่นสงบ แม่ของเขาไม่ค่อยออกไปไหน มักใช้ชีวิตที่นั่น กับพวกสาวใช้อีกสองสามคน
แล้วไหนจะเรื่องฟาร์มม้าของพ่อ ที่ตอนนี้ ก็มีญาติคอยคนดูแลอยู่
เขาเดินผ่านบ้านพักของศรารัน เห็นปิดไฟมืด จึงคิดว่าหลับแล้ว จึงไม่ได้เอะใจอะไร เดินผ่านไปเมื่อถึงบ้านพักของเขา ก็หยุดมองต้นลีลาวดีสีขาวหรือ ลั่นทม เขาชอบดอกของมัน ที่รีสอร์ทและที่บ้านแม่ของเขา จะมีต้นนี้เยอะมาก เขาเก็บดอกที่ล่วงหล่นลงมา แล้วถือเข้าบ้าน เอามาวางไว้ที่หัวเตียง
มือถือของเขาดังขึ้น ใครโทรมาดึกป่านนี้วะ เขาคิด
เมื่อเห็นชื่อของผู้ที่โทรมาก็ยิ้ม
“ ว่าไง เพชร ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“ เพชรนอนไม่ค่อยหลับ นัยนอนหรือยัง นี่โทรมากวนหรือเปล่า”
“เปล่าหรอก นัยไปพบเพื่อนมา อยู่คุยกันจนเพลิน เลยดึก เพิ่งกลับมาถึงเอง”
“แล้ว เมื่อไหร่ นัยจะขึ้นมากรุงเทพเหรอ เพชรคิดว่าถ้านัยยังไม่ขึ้นมา เพชรจะลงไปหานัยที่ภูเก็ตแล้วนะ”เพลิงเพชรพูด
“ อีกไม่นาน นัยก็ต้องขึ้นไปทำธุระที่นั่นอยู่แล้ว และก็คงจะต้องอยู่นั่นสักพัก รับรองเราได้เจอกันแน่ๆ” พินิจนัยตอบ
เพลิงเพชรยิ้มอย่างดีใจ
“ก็ดีสิ ถ้านัยมาเมื่อไหร่ บอกเพชรด้วยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”พินิจนัยตอบ
“งั้นแค่นี้นะ ขอให้นัยฝันดีละกัน”เพลิงเพชรพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี
“ครับ เช่นกัน” จากนั้นก็วางสาย
………………………………..
ทางด้านพนา เมื่อมาถึงที่บ้านก็สั่งลูกน้องให้พาสองสาวไปขังไว้ในห้อง ทั้งคู่ส่งเสียงดัง จนอิสระออกมา
“นี่ มันอะไรกัน เอะอะโวยเสียงดังกันอยู่ได้” อิสระมองไปที่สองสาว
“อ้าว แล้วนี่ผู้หญิงสองคนนี้เป็นใคร” อิสระถามพนา
“ผู้หญิงของไอ้นัย ครับพ่อ ผมจับมาเอง”
“จับมาทำไม เดี๋ยวก็เป็นเรื่องใหญ่หรอก” อิสระไม่เห็นด้วย
“ ก็ถ้าอยากกำจัดมัน ก็ต้องใช้วิธีนี้แหล่ะ ล่อให้มันมาหาเรา” พนาพูด
“ไม่ได้นะ พวกแกห้ามทำอะไรพี่นัยนะ” เกร็ดดาวพูดแทรก
“ หุบปาก!” พนาตะคอก “เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน “ เฮ้ย พาไปขังได้แล้ว” ประโยคหลังพนาสั่งลูกน้อง
“ พ่อครับ แล้วเรื่องส่งไม้อาทิตย์หน้า….” พนายังพูดไม่ทันจบ
“พ่อเปลี่ยนใจแล้ว เราจะส่งเร็วขึ้น เป็นคืนพรุ่งนี้”
“ทำไมล่ะครับ”
“ลูกค้า ต้องการด่วน เพราะกลัวตำรวจ” อิสระตอบ
ศรารันและเกร็ดดาวถูกจับมาไว้ในห้องเดียวกัน เมื่ออยู่กันตามลำพัง ศรารันก็เปิดฉากพูด “ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเธอจะหลอกฉัน!”
“ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ มายุ่งเกี่ยวกับพี่นัยของฉัน มันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก!” เกร็ดดาวเถียง
“ ฉันกับคุณนัยไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เธอคิดไปเองต่างหาก ดูสิ ฉันเลยซวยแบบนี้ไงเล่า!” ศรารันพูดอย่างเหลืออด
ระหว่างที่สองสาวเถียงกัน ประตูก็ถูกเปิดออก
“ทะเลาะอะไรกัน น่ารำคาญจริงๆ!” พนาพูด
“ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าแกอยากได้นังศรา แกก็เอาไปสิ มาจับฉันไว้ทำไม”เกร็ดดาวพูด ศรารันมองหน้า “ ทำพูดแบบนี้ล่ะ”
“หยุด ฉันก็อยากได้ทั้งสองคนแหล่ะ ไม่ต้องเกี่ยงกันหรอกน่า” พนาพูด
ศรารันเบือนหน้าหนี อย่างขนลุก
“ไม่รู้ว่าไอ้นัยมันดีตรงไหน ถึงมีผู้หญิงชอบมันเยอะ” พนาพูด
เกร็ดดาวโมโหจึงด่าว่า
“ไอ้ชั่ว ฉันเกลียดแก ฉันไม่มีวันยอมเป็นของแกหรอก พี่นัยจะต้องมาช่วยฉัน เขาเป็นคนดี ไม่ได้ชั่วเหมือนแก เขาดีกว่าแกทุกอย่าง แกสู้เขาไม่ได้สักอย่าง!” พนาเริ่มเดือด
“ หุบปาก! เธอนี่มันปากดีนักใช่มั้ย งั้นฉันจะสั่งสอนเธอเป็นคนแรก เฮ้ย! พายัยนี่ไปห้องฉัน” ประโยคหลังพนาสั่งลูกน้อง เกร็ดดาวตกใจ ซึ่งก็ไม่ต่างกับศรารัน
“แกจะทำอะไรฉัน!” เกร็ดดาว เริ่มร้องไห้
“เดี๋ยวก็รู้” พนายิ้มอย่างน่ากลัว ศรารันไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง ลูกน้องพาเกร็ดดาวออกไปแล้ว
พนาหันมามองศรารัน “ ผมไม่เคยถูกใจใคร เท่าคุณมาก่อนเลย แต่ไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะยังไม่ทำอะไรคุณ อยู่ในนี้ไปก่อนนะที่รัก” พนาจับที่คางศรารัน แต่เธอสะบัด
“นาย จะทำอะไรคุณดาว” ศรารันถาม
“ คุณอยากรู้นักหรือไง”พนาพูดยิ้มๆพลางเอาหน้ามาใกล้หน้าของศรารัน จนศรารันต้องพยายามเบี่ยงหนี ไม่พูดอะไรอีก พนายิ้มกับอาการของศรารัน แล้วเดินออกจากห้องไป
ศรารันจึงแอบด่า “ ไอ้บ้า ไอ้เลว!”
ถึงแม้เธอจะโกรธเกร็ดดาวอยู่ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่รู้ ยัยดาวนั่น จะเป็นไงบ้างนะ”
“ เธอหนี ไปไหนไม่รอดหรอก!” ศรารันพยายามดิ้น
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ทั้งสองฉุดกระชากลากถูกันอย่างทุลักทุเล แต่แรงหญิงก็มิอาจสู้แรงชายได้ พนาช้อนอุ้มกายของศรารัน
“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย ๆๆ!” เธอตะโกนจนเสียงแหบเสียงแห้ง พนาอุ้มเธอมาถึงรถแล้วโยนลงเบาะรถตู้
“หุบปาก! ฤทธิ์เยอะนักนะ แม่คนสวย อย่างนี้สิ ผมชอบ!” พนาพูดพลางยิ้มอย่างมีชัย เขาเองก็สนใจศรารันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่เคยผ่านมาของเขา
ศรารันได้แต่พนามองอย่างแค้นเคือง แล้วหันมามองเกร็ดดาวอย่างโมโห พลางคิดในใจ ฉันไม่น่าโง่ หลงเชื่อยัยดาวเลย
เกร็ดดาวได้แต่หลบตา รถตู้มุ่งหน้าออกไป
ทางฝ่ายพินิจนัยกลับมาก็ดึกแล้ว ปกติเขาก็นอนที่รีสอร์ทอยู่แล้ว ไม่ค่อยได้กลับบ้าน บ้านของเขาต้องนั่งเรือข้ามเกาะไปอีกเกาะหนึ่ง ซึ่งเป็นเกาะส่วนตัวที่สวยงามมาก ที่นั่นสงบ แม่ของเขาไม่ค่อยออกไปไหน มักใช้ชีวิตที่นั่น กับพวกสาวใช้อีกสองสามคน
แล้วไหนจะเรื่องฟาร์มม้าของพ่อ ที่ตอนนี้ ก็มีญาติคอยคนดูแลอยู่
เขาเดินผ่านบ้านพักของศรารัน เห็นปิดไฟมืด จึงคิดว่าหลับแล้ว จึงไม่ได้เอะใจอะไร เดินผ่านไปเมื่อถึงบ้านพักของเขา ก็หยุดมองต้นลีลาวดีสีขาวหรือ ลั่นทม เขาชอบดอกของมัน ที่รีสอร์ทและที่บ้านแม่ของเขา จะมีต้นนี้เยอะมาก เขาเก็บดอกที่ล่วงหล่นลงมา แล้วถือเข้าบ้าน เอามาวางไว้ที่หัวเตียง
มือถือของเขาดังขึ้น ใครโทรมาดึกป่านนี้วะ เขาคิด
เมื่อเห็นชื่อของผู้ที่โทรมาก็ยิ้ม
“ ว่าไง เพชร ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“ เพชรนอนไม่ค่อยหลับ นัยนอนหรือยัง นี่โทรมากวนหรือเปล่า”
“เปล่าหรอก นัยไปพบเพื่อนมา อยู่คุยกันจนเพลิน เลยดึก เพิ่งกลับมาถึงเอง”
“แล้ว เมื่อไหร่ นัยจะขึ้นมากรุงเทพเหรอ เพชรคิดว่าถ้านัยยังไม่ขึ้นมา เพชรจะลงไปหานัยที่ภูเก็ตแล้วนะ”เพลิงเพชรพูด
“ อีกไม่นาน นัยก็ต้องขึ้นไปทำธุระที่นั่นอยู่แล้ว และก็คงจะต้องอยู่นั่นสักพัก รับรองเราได้เจอกันแน่ๆ” พินิจนัยตอบ
เพลิงเพชรยิ้มอย่างดีใจ
“ก็ดีสิ ถ้านัยมาเมื่อไหร่ บอกเพชรด้วยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”พินิจนัยตอบ
“งั้นแค่นี้นะ ขอให้นัยฝันดีละกัน”เพลิงเพชรพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี
“ครับ เช่นกัน” จากนั้นก็วางสาย
………………………………..
ทางด้านพนา เมื่อมาถึงที่บ้านก็สั่งลูกน้องให้พาสองสาวไปขังไว้ในห้อง ทั้งคู่ส่งเสียงดัง จนอิสระออกมา
“นี่ มันอะไรกัน เอะอะโวยเสียงดังกันอยู่ได้” อิสระมองไปที่สองสาว
“อ้าว แล้วนี่ผู้หญิงสองคนนี้เป็นใคร” อิสระถามพนา
“ผู้หญิงของไอ้นัย ครับพ่อ ผมจับมาเอง”
“จับมาทำไม เดี๋ยวก็เป็นเรื่องใหญ่หรอก” อิสระไม่เห็นด้วย
“ ก็ถ้าอยากกำจัดมัน ก็ต้องใช้วิธีนี้แหล่ะ ล่อให้มันมาหาเรา” พนาพูด
“ไม่ได้นะ พวกแกห้ามทำอะไรพี่นัยนะ” เกร็ดดาวพูดแทรก
“ หุบปาก!” พนาตะคอก “เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน “ เฮ้ย พาไปขังได้แล้ว” ประโยคหลังพนาสั่งลูกน้อง
“ พ่อครับ แล้วเรื่องส่งไม้อาทิตย์หน้า….” พนายังพูดไม่ทันจบ
“พ่อเปลี่ยนใจแล้ว เราจะส่งเร็วขึ้น เป็นคืนพรุ่งนี้”
“ทำไมล่ะครับ”
“ลูกค้า ต้องการด่วน เพราะกลัวตำรวจ” อิสระตอบ
ศรารันและเกร็ดดาวถูกจับมาไว้ในห้องเดียวกัน เมื่ออยู่กันตามลำพัง ศรารันก็เปิดฉากพูด “ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเธอจะหลอกฉัน!”
“ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ มายุ่งเกี่ยวกับพี่นัยของฉัน มันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก!” เกร็ดดาวเถียง
“ ฉันกับคุณนัยไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เธอคิดไปเองต่างหาก ดูสิ ฉันเลยซวยแบบนี้ไงเล่า!” ศรารันพูดอย่างเหลืออด
ระหว่างที่สองสาวเถียงกัน ประตูก็ถูกเปิดออก
“ทะเลาะอะไรกัน น่ารำคาญจริงๆ!” พนาพูด
“ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าแกอยากได้นังศรา แกก็เอาไปสิ มาจับฉันไว้ทำไม”เกร็ดดาวพูด ศรารันมองหน้า “ ทำพูดแบบนี้ล่ะ”
“หยุด ฉันก็อยากได้ทั้งสองคนแหล่ะ ไม่ต้องเกี่ยงกันหรอกน่า” พนาพูด
ศรารันเบือนหน้าหนี อย่างขนลุก
“ไม่รู้ว่าไอ้นัยมันดีตรงไหน ถึงมีผู้หญิงชอบมันเยอะ” พนาพูด
เกร็ดดาวโมโหจึงด่าว่า
“ไอ้ชั่ว ฉันเกลียดแก ฉันไม่มีวันยอมเป็นของแกหรอก พี่นัยจะต้องมาช่วยฉัน เขาเป็นคนดี ไม่ได้ชั่วเหมือนแก เขาดีกว่าแกทุกอย่าง แกสู้เขาไม่ได้สักอย่าง!” พนาเริ่มเดือด
“ หุบปาก! เธอนี่มันปากดีนักใช่มั้ย งั้นฉันจะสั่งสอนเธอเป็นคนแรก เฮ้ย! พายัยนี่ไปห้องฉัน” ประโยคหลังพนาสั่งลูกน้อง เกร็ดดาวตกใจ ซึ่งก็ไม่ต่างกับศรารัน
“แกจะทำอะไรฉัน!” เกร็ดดาว เริ่มร้องไห้
“เดี๋ยวก็รู้” พนายิ้มอย่างน่ากลัว ศรารันไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง ลูกน้องพาเกร็ดดาวออกไปแล้ว
พนาหันมามองศรารัน “ ผมไม่เคยถูกใจใคร เท่าคุณมาก่อนเลย แต่ไม่ต้องกลัวหรอก ผมจะยังไม่ทำอะไรคุณ อยู่ในนี้ไปก่อนนะที่รัก” พนาจับที่คางศรารัน แต่เธอสะบัด
“นาย จะทำอะไรคุณดาว” ศรารันถาม
“ คุณอยากรู้นักหรือไง”พนาพูดยิ้มๆพลางเอาหน้ามาใกล้หน้าของศรารัน จนศรารันต้องพยายามเบี่ยงหนี ไม่พูดอะไรอีก พนายิ้มกับอาการของศรารัน แล้วเดินออกจากห้องไป
ศรารันจึงแอบด่า “ ไอ้บ้า ไอ้เลว!”
ถึงแม้เธอจะโกรธเกร็ดดาวอยู่ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่รู้ ยัยดาวนั่น จะเป็นไงบ้างนะ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น