ตอนที่ 25
ศรารันมองอยู่สักพัก แล้วก็เดินเข้าไปในงานด้วยความหมั่นไส้
“ อีตาบ้า! รู้จักกับยัยเพลิงเพชรได้งัยกัน” ศรารันแอบบ่นอยู่คนเดียว
เพลิงเพชรเดินเข้ามาในงานพร้อมกับพินิจนัย เพราะถึงช่วงเวลาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาว ต้องขึ้นเวทีพูดความในใจ พิธีกรกล่าวต้อนรับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ขึ้นบ่นเวที แขกในงานปรบมือต้อนรับเสียงดัง
“ ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณ แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ที่มาร่วมงาน วันสำคัญของเราทั้งสองคน วันนี้ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต ผมขอสัญญาว่าจะดูแล คุณกานต์ไปตลอดชีวิตของผม เพราะว่าผม รักเธอครับ” ตรีทัพพูดอย่างมีความสุข แขกในงานต่างยินดีไปด้วย ศรารันยืนมองอย่างยินดีไปด้วย ครั้งหนึ่ง เธอก็เกือบจะมีความสุขแบบนี้แล้ว เธอแอบมองไปทางรติ และรติก็มองมาทางเธอเช่นกัน
พินิจนัยชำเลือง มองทั้งคู่ และคิดไปเองว่าศรารัน คงยังมีใจให้กับรติแน่ๆ
เมื่อบนเวที เจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดจบ ก็มีการตัดเค้ก จากนั้นก็มีการเปิดฟอร์ เต้นรำของคู่บ่าวสาว และเชิญแขกในงานร่วมเต้นรำด้วย
รติเดินเข้าไปหาเพลิงเพชรที่ตอนนี้ยืนอยู่กับพินิจนัย
“เพลิงเพชร คุณอยากจะเต้นรำมั้ย” รติเอ่ยถาม อย่างไรเขาก็ต้องให้เกียรติเพลิงเพชร
เพลิงเพชรมองมาทางพินิจนัยแวบหนึ่ง ใจจริงเธออยากจะเต้นรำกับพินิจนัย แต่ติดที่ต้องการจะแกล้งศรารัน เพราะเธอคิดว่า ศรารันคงยังรักรติอยู่แน่ๆ
“ ก็ได้ค่ะ เออ เดี๋ยวเพชรว่า เพชรแนะนำ ให้คุณทั้งสอง รู้จักกันก่อนดีกว่าค่ะ คุณรติคะ นี่พินิจนัย เพื่อนของเพชรค่ะ ส่วนนี่ คุณรติ เออ…………. แฟนเพชรเองค่ะ” เพลิงเพชรลำบากใจไม่น้อยที่ต้องแนะนำแบบนี้ แต่เพื่อความแค้นส่วนตัว เธอจึงยอม
พินิจนัยตกใจ ที่ได้ยินประโยคนี้ งั้นก็หมายความว่า เพลิงเพชร อาจจะเป็น พี่สาวต่างมารดาของศรารัน เพราะที่เขาทราบ เพลิงเพชรอยู่กับลุงและป้า ตั้งแต่เด็ก ส่วนเรื่องพ่อแม่ เธอแทบไม่เคยเล่าเลย
เมื่อเพลิงเพชรกับรติเดินออกไปเต้นรำ ศรารันก็มองเห็นทั้งคู่ เพลิงเพชรมองมาทางเธออย่างเยาะเย้ย ศรารันรู้สึกเซ็งๆ พินิจนัยเดินมาทางด้านหลังของเธอ
“ อิจฉาเขาหรืองัย” พินิจนัยพูดเสียงนิ่งๆ
ศรารันหันกลับมามองคนพูด
“ พูดอะไรของคุณ” ศรารันคิ้วขมวด
“ ผู้ชาย คนที่ชื่อรติ คืออดีตคนรักของคุณ ใช่มั้ย”
ศรารันนิ่งสักพัก ก่อนตอบ “ ใช่! คุณรู้ได้อย่างงัย หรือว่ามีคนบอก” ศรารันมองไปที่เพลิงเพชร ที่ตอนนี้เธอเองก็มองมาที่ ศรารัน กับพินิจนัยอย่างสงสัย
“ เอาเป็นว่า ผมรู้ละกัน” ศรารันมองหน้าเขา ก่อนจะตัดสินใจถาม
“ คุณ รู้จัก กับเพลิงเพชรด้วยเหรอคะ” เธอถามเสียงแข็ง
“ ครับ ผมกับเพชร เป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนเรียนมหาวิทยาลัย” พินิจนัยตอบ ศรารันได้ยินคำตอบ ทำให้สายตาของเธอเปลี่ยนไป มองเขาอย่างห่างเหิน เธอเริ่มไม่แน่ใจในตัวพินิจนัย ว่าเขาได้ร่วมมือกับเพลิงเพชรหรือเปล่า ศรารันทำอะไรแทบไม่ถูก
“ คุณเป็นเพื่อนกับเพลิงเพชร ผู้หญิงที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิต” ศรารันพูดเสียงแข็ง
พินิจนัยมองหน้าเธออย่างนิ่งๆ
“ ที่คุณเกลียดเพชร เพราะว่าเขาแย่งคนที่คุณรักไป ใช่มั้ย! แม้กระทั่งตอนนี้ คุณเองก็ยังรักนายรติอยู่” พินิจนัยเองก็เริ่มพูดเสียงเครียด ศรารันเริ่มโมโห ทำไมเขาถึงพูดจาเข้าข้างเพลิงเพชรแบบนี้ หรือเขาคิดกับเพลิงเพชรเกินเพื่อน ด้วยความโมโห ศรารันจึงพูด
“ ถ้าไม่มียัยนั่น! ป่านนี้ฉันคงมีความสุขกับพี่รติไปแล้ว” คำพูดนี้ ทำเอาพินิจนัยเจ็บปวดภายในหัวใจ ศรารันเองก็รู้สึกผิด แต่ด้วยความอคติ เธอจึงจะเดินหนีออกไป แต่พินิจนัยจับแขนเธอไว้
“ คุณ รู้สึกแบบนั้นจริงๆเหรอ” แววตาของพินิจนัยเจ็บปวดมาก ศรารันแทบไม่อยากเห็นแววตาที่เศร้าของเขา
“ ฉัน….” เธอพูดอะไรไม่ออก จังหวะนี้เอง มีชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนเข้ามาขอ เต้นรำกับศรารัน
“ ขอโทษนะครับ ให้เกียรติเต้นรำ กับผมสักเพลงได้มั้ยครับ”
ศรารันลังเล
“ ไม่ได้หรอกครับ ผมขอเธอเต้นรำกับผมแล้ว” พินิจนัยพูดนิ่งๆ ชายคนนั้นจึงออกไป
“ เต้นรำกับผมสักหน่อยได้มั้ย หวังว่าคงไม่ฝืนใจของคุณจนเกินไป” พินิจนัยพูด
ศรารันมองค้อนนิดหนึ่ง ก่อนจะยอมเต้นรำ
ทั้งคู่ออกไปเต้นรำ ท่ามกลางการถูกจับตามองของหลายๆคน รวมทั้งรติและเพลิงเพชร โดยเฉพาะเพลิงเพชร ซึ่งแสดงออกทางแววตาอย่างเห็นได้ชัด ว่าไม่พอใจ รติมองเธอ
“ ดูท่าทางคุณไม่ค่อยพอใจเลยนะ ที่เห็นศราเต้นรำกับเพื่อนของคุณ”
“ เปล่านี่คะ” เพลิงเพชรรีบทำหน้าปกติ แต่สายตาก็มิวายชำเลืองมองไปทางสองคนนั้นตลอด
ระหว่างที่พินิจนัยเต้นรำกับ ศรารัน เขาก็พูดจาแขวะศรารันตลอด
“ คงนึกเสียดายล่ะสิ ที่คนที่เต้นรำคู่คุณไม่ใช่นายรติ” ศรารันทำหน้าเบื่อหน่าย
“ ก็ทำนองนั้น” ศรารันพูดอย่างฉุนๆ
“ คุณเองก็คงอยากจะเต้นรำ คู่กับยัยเพลิงเพชรล่ะสิ”
“ใช่! ผมกับเพชรสนิทกันมาก” พินิจนัยพูดประชด ศรารันรู้สึกไม่พอใจ พยายามจะดันตัวเขาออกไป แต่พินิจนัยดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ เรียกได้ว่ากอดแนบชิดก็ว่าได้
“นี่คุณนัย! ปล่อยฉัน เดี๋ยวนี้นะ คุณไม่มีสิทธิ์ มาทำกับฉันแบบนี้ บ้าหรือเปล่า!” ศรารันโมโหพยายามดิ้นให้หลุด แต่เขาก็ยิ่งกระชับใกล้มากยิ่งขึ้น
“ ทำไม! กลัวใครเห็นเหรอ” พินิจนัยพูด หน้าจะชนกับศรารันอยู่แล้ว ส่วนเธอก็พยายามจะเบี่ยงหลบ จนสามารถหลุดจากอ้อมกอดของเขาได้ แล้วรีบวิ่งหนีไป เพลิงเพชรที่จับตาอยู่ ยิ่งสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสอง
“ คุณรติคะ เพชรรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย ขอไปนั่งพักข้างนอกนะคะ”
“ ให้ผมพาคุณไปมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เพลิงเพชรรีบพูด แล้วเดินออกไป
………………………………….
แถวลานจอดรถ ศรารันเดินมาที่รถ เธออยากจะกลับบ้านแล้ว ตอนนี้เธอหงุดหงิดมาก โดยเฉพาะเรื่องพินิจนัย เขาเป็นเพื่อนหรือไม่แน่อาจจะเป็นยิ่งกว่านั้นกับยัยเพลิงเพชร
ระหว่างที่จะเปิดประตูรถ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ จะกลับแล้วหรือจ้ะ น้องรัก!” เพลิงเพชรพูดยิ้มๆ ศรารันหันจำเสียงได้ หน้าเปลี่ยนทันที กลับมามองอย่างไม่เป็นมิตร
“ ตรงนี้ไม่มีใครอยู่ หยุดกระแดะ พูดจาเป็นคนดีสักที ฉันฟังแล้วอยากจะอ้วก!” ศรารันพูดเสียงแข็ง เพลิงเพชรยังปั้นหน้ายิ้ม
“ แหม นึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าซะแล้ว เห็นได้ข่าวว่า พยายามจะฆ่าตัวตายด้วยเหรอ น่าเสียดาย
ที่ไม่ตายสมใจอยาก” ศรารันแทบไม่อยากจะมองหน้าคนตรงหน้าเธอ เพลิงเพชรยังคงพูดต่อ
“ ความจริง ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะบอกเธอไว้ เกี่ยวกับคุณรติ ……… จริงๆแล้วเนี่ย ฉันไม่เคยรักเขาเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ที่ฉันต้องเข้าใกล้เขา ก็เพราะเธอนั่นแหล่ะ เห็นว่ารักเขามาก ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเขาจะมารักฉัน ถึงขนาดทิ้งเธอในวันแต่งงาน น่าสมเพชจริงๆเลย” เพลิงเพชรพูดอย่างสะใจ
“ แสดงว่าที่เธอทำไปทั้งหมด เพียงเพราะต้องการแก้แค้นฉัน!” ศรารันพูดนิ่งๆ
“ใช่! ฉันอยากให้แก ได้รับความเจ็บปวดบ้าง ว่ามันรู้สึกอย่างไร” เพลิงเพชรพูดอย่างแค้นเคือง
ศรารันมองอย่างสมเพช
“ ความจริงฉันก็อยากจะสงสารเธอนะ ที่เกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจของพ่อ! แถมแม่ก็เหมือนคนบ้า เธอคงจะเจ็บปวด จึงต้องมาแก้แค้น ……….. แต่ฉันขอบอกเธอไว้ตรงนี้เลยว่า เธอทำร้ายจิตใจฉันได้เพียงครั้งเดียว ต่อไปนี้ จะไม่มีอะไรมาทำร้ายความรู้สึกของฉันได้อีก ผู้ชายที่ชื่อรติ ไม่ได้อยู่ในหัวใจของฉันอีกต่อไป!” ศรารันตรอกกลับ จนเพลิงเพชรโมโห
“ แก! นังศรารัน! ถ้าแกไม่รักคุณรติ แล้วแกรักใคร” เพลิงเพชรระแวง กลัวจะเป็นอย่างที่คิด
“ ฉันไม่มีความจำเป็นต้องบอกเธอ แต่ เอ๊ะ! เธอบอกฉันว่า เธอไม่ได้รักพี่รติ หรือว่าเธอมีคนที่เธอรักอยู่แล้ว หวังว่า คงไม่ใช่คุณนัยนะ” ศรารันแกล้งพูดไปงั้นเอง แต่สายตาของเพลิงเพชรระแวงหนัก รีบพูดสวน
“ แกรู้จัก นัยได้อย่างงัย!” เท่านั้นแหล่ะ ศรารันก็เดาได้ทันทีว่าเพลิงเพชรคิดอย่างไรกับพินิจนัย
ศรารันยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ย
“ ต้องขอบคุณเธอสินะ ที่เป็นคนผลักฉัน ให้ไปรู้จักกับเขา ในช่วงเวลาที่ฉันกำลังผิดหวังในความรัก มันคงเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิตมั้ง ที่ให้เขามาดูแลฉัน จนฉันตัดใจจากพี่รติได้”
“ นังศรา!” เพลิงเพชรแทบกรี๊ด ศรารันหัวเราะออกมา แล้วก็เดินหันหลังเปิดประตูขึ้นรถ แล้วขับออกไป เพลิงเพชร มองตามอย่างโกธรแค้น ทำไมเรื่องถึงเป็นอย่างนี้! ทำไม! การสนทนาทั้งหมดของสองสาว รติที่แอบยืนอยู่ใกล้ๆ ได้ยินทั้งหมด เขาตามเพลิงเพชรลงมาได้สักพัก แล้วก็มาได้ยินทั้งคู่พูดกัน สิ่งที่ได้ยิน ทำให้เขาเสียใจมาก นี่เขาเป็นเครื่องมือของเพลิงเพชรเพื่อทำร้ายจิตใจของศรารัน เพลิงเพชรไม่เคยรักเขาเลย แถมตอนนี้ศรารันก็ไม่เหลือเยื่อใยให้กับเขาแล้ว เขาแทบจะล้มทั้งยืน
……………………………..
“ อีตาบ้า! รู้จักกับยัยเพลิงเพชรได้งัยกัน” ศรารันแอบบ่นอยู่คนเดียว
เพลิงเพชรเดินเข้ามาในงานพร้อมกับพินิจนัย เพราะถึงช่วงเวลาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาว ต้องขึ้นเวทีพูดความในใจ พิธีกรกล่าวต้อนรับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ขึ้นบ่นเวที แขกในงานปรบมือต้อนรับเสียงดัง
“ ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณ แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ที่มาร่วมงาน วันสำคัญของเราทั้งสองคน วันนี้ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต ผมขอสัญญาว่าจะดูแล คุณกานต์ไปตลอดชีวิตของผม เพราะว่าผม รักเธอครับ” ตรีทัพพูดอย่างมีความสุข แขกในงานต่างยินดีไปด้วย ศรารันยืนมองอย่างยินดีไปด้วย ครั้งหนึ่ง เธอก็เกือบจะมีความสุขแบบนี้แล้ว เธอแอบมองไปทางรติ และรติก็มองมาทางเธอเช่นกัน
พินิจนัยชำเลือง มองทั้งคู่ และคิดไปเองว่าศรารัน คงยังมีใจให้กับรติแน่ๆ
เมื่อบนเวที เจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดจบ ก็มีการตัดเค้ก จากนั้นก็มีการเปิดฟอร์ เต้นรำของคู่บ่าวสาว และเชิญแขกในงานร่วมเต้นรำด้วย
รติเดินเข้าไปหาเพลิงเพชรที่ตอนนี้ยืนอยู่กับพินิจนัย
“เพลิงเพชร คุณอยากจะเต้นรำมั้ย” รติเอ่ยถาม อย่างไรเขาก็ต้องให้เกียรติเพลิงเพชร
เพลิงเพชรมองมาทางพินิจนัยแวบหนึ่ง ใจจริงเธออยากจะเต้นรำกับพินิจนัย แต่ติดที่ต้องการจะแกล้งศรารัน เพราะเธอคิดว่า ศรารันคงยังรักรติอยู่แน่ๆ
“ ก็ได้ค่ะ เออ เดี๋ยวเพชรว่า เพชรแนะนำ ให้คุณทั้งสอง รู้จักกันก่อนดีกว่าค่ะ คุณรติคะ นี่พินิจนัย เพื่อนของเพชรค่ะ ส่วนนี่ คุณรติ เออ…………. แฟนเพชรเองค่ะ” เพลิงเพชรลำบากใจไม่น้อยที่ต้องแนะนำแบบนี้ แต่เพื่อความแค้นส่วนตัว เธอจึงยอม
พินิจนัยตกใจ ที่ได้ยินประโยคนี้ งั้นก็หมายความว่า เพลิงเพชร อาจจะเป็น พี่สาวต่างมารดาของศรารัน เพราะที่เขาทราบ เพลิงเพชรอยู่กับลุงและป้า ตั้งแต่เด็ก ส่วนเรื่องพ่อแม่ เธอแทบไม่เคยเล่าเลย
เมื่อเพลิงเพชรกับรติเดินออกไปเต้นรำ ศรารันก็มองเห็นทั้งคู่ เพลิงเพชรมองมาทางเธออย่างเยาะเย้ย ศรารันรู้สึกเซ็งๆ พินิจนัยเดินมาทางด้านหลังของเธอ
“ อิจฉาเขาหรืองัย” พินิจนัยพูดเสียงนิ่งๆ
ศรารันหันกลับมามองคนพูด
“ พูดอะไรของคุณ” ศรารันคิ้วขมวด
“ ผู้ชาย คนที่ชื่อรติ คืออดีตคนรักของคุณ ใช่มั้ย”
ศรารันนิ่งสักพัก ก่อนตอบ “ ใช่! คุณรู้ได้อย่างงัย หรือว่ามีคนบอก” ศรารันมองไปที่เพลิงเพชร ที่ตอนนี้เธอเองก็มองมาที่ ศรารัน กับพินิจนัยอย่างสงสัย
“ เอาเป็นว่า ผมรู้ละกัน” ศรารันมองหน้าเขา ก่อนจะตัดสินใจถาม
“ คุณ รู้จัก กับเพลิงเพชรด้วยเหรอคะ” เธอถามเสียงแข็ง
“ ครับ ผมกับเพชร เป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนเรียนมหาวิทยาลัย” พินิจนัยตอบ ศรารันได้ยินคำตอบ ทำให้สายตาของเธอเปลี่ยนไป มองเขาอย่างห่างเหิน เธอเริ่มไม่แน่ใจในตัวพินิจนัย ว่าเขาได้ร่วมมือกับเพลิงเพชรหรือเปล่า ศรารันทำอะไรแทบไม่ถูก
“ คุณเป็นเพื่อนกับเพลิงเพชร ผู้หญิงที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิต” ศรารันพูดเสียงแข็ง
พินิจนัยมองหน้าเธออย่างนิ่งๆ
“ ที่คุณเกลียดเพชร เพราะว่าเขาแย่งคนที่คุณรักไป ใช่มั้ย! แม้กระทั่งตอนนี้ คุณเองก็ยังรักนายรติอยู่” พินิจนัยเองก็เริ่มพูดเสียงเครียด ศรารันเริ่มโมโห ทำไมเขาถึงพูดจาเข้าข้างเพลิงเพชรแบบนี้ หรือเขาคิดกับเพลิงเพชรเกินเพื่อน ด้วยความโมโห ศรารันจึงพูด
“ ถ้าไม่มียัยนั่น! ป่านนี้ฉันคงมีความสุขกับพี่รติไปแล้ว” คำพูดนี้ ทำเอาพินิจนัยเจ็บปวดภายในหัวใจ ศรารันเองก็รู้สึกผิด แต่ด้วยความอคติ เธอจึงจะเดินหนีออกไป แต่พินิจนัยจับแขนเธอไว้
“ คุณ รู้สึกแบบนั้นจริงๆเหรอ” แววตาของพินิจนัยเจ็บปวดมาก ศรารันแทบไม่อยากเห็นแววตาที่เศร้าของเขา
“ ฉัน….” เธอพูดอะไรไม่ออก จังหวะนี้เอง มีชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนเข้ามาขอ เต้นรำกับศรารัน
“ ขอโทษนะครับ ให้เกียรติเต้นรำ กับผมสักเพลงได้มั้ยครับ”
ศรารันลังเล
“ ไม่ได้หรอกครับ ผมขอเธอเต้นรำกับผมแล้ว” พินิจนัยพูดนิ่งๆ ชายคนนั้นจึงออกไป
“ เต้นรำกับผมสักหน่อยได้มั้ย หวังว่าคงไม่ฝืนใจของคุณจนเกินไป” พินิจนัยพูด
ศรารันมองค้อนนิดหนึ่ง ก่อนจะยอมเต้นรำ
ทั้งคู่ออกไปเต้นรำ ท่ามกลางการถูกจับตามองของหลายๆคน รวมทั้งรติและเพลิงเพชร โดยเฉพาะเพลิงเพชร ซึ่งแสดงออกทางแววตาอย่างเห็นได้ชัด ว่าไม่พอใจ รติมองเธอ
“ ดูท่าทางคุณไม่ค่อยพอใจเลยนะ ที่เห็นศราเต้นรำกับเพื่อนของคุณ”
“ เปล่านี่คะ” เพลิงเพชรรีบทำหน้าปกติ แต่สายตาก็มิวายชำเลืองมองไปทางสองคนนั้นตลอด
ระหว่างที่พินิจนัยเต้นรำกับ ศรารัน เขาก็พูดจาแขวะศรารันตลอด
“ คงนึกเสียดายล่ะสิ ที่คนที่เต้นรำคู่คุณไม่ใช่นายรติ” ศรารันทำหน้าเบื่อหน่าย
“ ก็ทำนองนั้น” ศรารันพูดอย่างฉุนๆ
“ คุณเองก็คงอยากจะเต้นรำ คู่กับยัยเพลิงเพชรล่ะสิ”
“ใช่! ผมกับเพชรสนิทกันมาก” พินิจนัยพูดประชด ศรารันรู้สึกไม่พอใจ พยายามจะดันตัวเขาออกไป แต่พินิจนัยดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ เรียกได้ว่ากอดแนบชิดก็ว่าได้
“นี่คุณนัย! ปล่อยฉัน เดี๋ยวนี้นะ คุณไม่มีสิทธิ์ มาทำกับฉันแบบนี้ บ้าหรือเปล่า!” ศรารันโมโหพยายามดิ้นให้หลุด แต่เขาก็ยิ่งกระชับใกล้มากยิ่งขึ้น
“ ทำไม! กลัวใครเห็นเหรอ” พินิจนัยพูด หน้าจะชนกับศรารันอยู่แล้ว ส่วนเธอก็พยายามจะเบี่ยงหลบ จนสามารถหลุดจากอ้อมกอดของเขาได้ แล้วรีบวิ่งหนีไป เพลิงเพชรที่จับตาอยู่ ยิ่งสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสอง
“ คุณรติคะ เพชรรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย ขอไปนั่งพักข้างนอกนะคะ”
“ ให้ผมพาคุณไปมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เพลิงเพชรรีบพูด แล้วเดินออกไป
………………………………….
แถวลานจอดรถ ศรารันเดินมาที่รถ เธออยากจะกลับบ้านแล้ว ตอนนี้เธอหงุดหงิดมาก โดยเฉพาะเรื่องพินิจนัย เขาเป็นเพื่อนหรือไม่แน่อาจจะเป็นยิ่งกว่านั้นกับยัยเพลิงเพชร
ระหว่างที่จะเปิดประตูรถ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ จะกลับแล้วหรือจ้ะ น้องรัก!” เพลิงเพชรพูดยิ้มๆ ศรารันหันจำเสียงได้ หน้าเปลี่ยนทันที กลับมามองอย่างไม่เป็นมิตร
“ ตรงนี้ไม่มีใครอยู่ หยุดกระแดะ พูดจาเป็นคนดีสักที ฉันฟังแล้วอยากจะอ้วก!” ศรารันพูดเสียงแข็ง เพลิงเพชรยังปั้นหน้ายิ้ม
“ แหม นึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าซะแล้ว เห็นได้ข่าวว่า พยายามจะฆ่าตัวตายด้วยเหรอ น่าเสียดาย
ที่ไม่ตายสมใจอยาก” ศรารันแทบไม่อยากจะมองหน้าคนตรงหน้าเธอ เพลิงเพชรยังคงพูดต่อ
“ ความจริง ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะบอกเธอไว้ เกี่ยวกับคุณรติ ……… จริงๆแล้วเนี่ย ฉันไม่เคยรักเขาเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ที่ฉันต้องเข้าใกล้เขา ก็เพราะเธอนั่นแหล่ะ เห็นว่ารักเขามาก ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเขาจะมารักฉัน ถึงขนาดทิ้งเธอในวันแต่งงาน น่าสมเพชจริงๆเลย” เพลิงเพชรพูดอย่างสะใจ
“ แสดงว่าที่เธอทำไปทั้งหมด เพียงเพราะต้องการแก้แค้นฉัน!” ศรารันพูดนิ่งๆ
“ใช่! ฉันอยากให้แก ได้รับความเจ็บปวดบ้าง ว่ามันรู้สึกอย่างไร” เพลิงเพชรพูดอย่างแค้นเคือง
ศรารันมองอย่างสมเพช
“ ความจริงฉันก็อยากจะสงสารเธอนะ ที่เกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจของพ่อ! แถมแม่ก็เหมือนคนบ้า เธอคงจะเจ็บปวด จึงต้องมาแก้แค้น ……….. แต่ฉันขอบอกเธอไว้ตรงนี้เลยว่า เธอทำร้ายจิตใจฉันได้เพียงครั้งเดียว ต่อไปนี้ จะไม่มีอะไรมาทำร้ายความรู้สึกของฉันได้อีก ผู้ชายที่ชื่อรติ ไม่ได้อยู่ในหัวใจของฉันอีกต่อไป!” ศรารันตรอกกลับ จนเพลิงเพชรโมโห
“ แก! นังศรารัน! ถ้าแกไม่รักคุณรติ แล้วแกรักใคร” เพลิงเพชรระแวง กลัวจะเป็นอย่างที่คิด
“ ฉันไม่มีความจำเป็นต้องบอกเธอ แต่ เอ๊ะ! เธอบอกฉันว่า เธอไม่ได้รักพี่รติ หรือว่าเธอมีคนที่เธอรักอยู่แล้ว หวังว่า คงไม่ใช่คุณนัยนะ” ศรารันแกล้งพูดไปงั้นเอง แต่สายตาของเพลิงเพชรระแวงหนัก รีบพูดสวน
“ แกรู้จัก นัยได้อย่างงัย!” เท่านั้นแหล่ะ ศรารันก็เดาได้ทันทีว่าเพลิงเพชรคิดอย่างไรกับพินิจนัย
ศรารันยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ย
“ ต้องขอบคุณเธอสินะ ที่เป็นคนผลักฉัน ให้ไปรู้จักกับเขา ในช่วงเวลาที่ฉันกำลังผิดหวังในความรัก มันคงเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิตมั้ง ที่ให้เขามาดูแลฉัน จนฉันตัดใจจากพี่รติได้”
“ นังศรา!” เพลิงเพชรแทบกรี๊ด ศรารันหัวเราะออกมา แล้วก็เดินหันหลังเปิดประตูขึ้นรถ แล้วขับออกไป เพลิงเพชร มองตามอย่างโกธรแค้น ทำไมเรื่องถึงเป็นอย่างนี้! ทำไม! การสนทนาทั้งหมดของสองสาว รติที่แอบยืนอยู่ใกล้ๆ ได้ยินทั้งหมด เขาตามเพลิงเพชรลงมาได้สักพัก แล้วก็มาได้ยินทั้งคู่พูดกัน สิ่งที่ได้ยิน ทำให้เขาเสียใจมาก นี่เขาเป็นเครื่องมือของเพลิงเพชรเพื่อทำร้ายจิตใจของศรารัน เพลิงเพชรไม่เคยรักเขาเลย แถมตอนนี้ศรารันก็ไม่เหลือเยื่อใยให้กับเขาแล้ว เขาแทบจะล้มทั้งยืน
……………………………..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น